මහාචාර්ය සංගීත් නිපුන් සනත් නන්දසිරි
සරසවි දෙනෙත් උණු කඳුළින් තෙමුන වගයි
ස්වර සප්තකයෙ මියැසිය නිහඬවූ වගයි
මනරම් ගී සයුර නැගු හඬ මිලින වගයි
නුඹ රැදී ගී සඳක් අහසින් වැටුණු වගයි
——
මිනිසත් කමෙන් පිරිපුන් හදවතක් ය
කවදත් සෙනෙහසින් පිරි මුදුසිතක් ය
ගැඹුරත් නොගැඹුරත් දුටු පරතෙරක් ය
දුටුවත් නොදුටුවත් පරසතුමලක් ය
—-
අත ගැටි කලේ තැබු සත්සර රටා වෙන්
ඇත ගිය මහ දුරක් රැදී තක්ෂලා වෙන්
සිත පැහැසර නැගූ හද නිල් වළා වෙන්
නැත ගී අඹරෙ සඳ අද තරු රටා වෙන්
—-
ස්වර සප්තකය ගෙන ගිය ගවු දහස් දුර
වර ලත් දනෝ හෙළ මියැසියෙ පරස් පර
රසතැන් සොයසොයා යනමඟ නිරන්තර
තුන් කල් පුරා ගෙනදේ රස දොරින් දොර
—
තෙපලූ වදන් වුව සත්සර හඬින් මුසු
සත්දන වැළදගති විස්වයෙ කොතැන ඇසු
ස්වර යෙන් සිත් නිවූ පින දී දිවය ඔසු
සත්තයි හෙටත් ඔබ එයි යළි අදින් පසු
—
සාහිත ලොවේ නව මං තල සොයා ගිය
නෑ ඔබ අතැර රජකෙරුවේ බොහෝ අය
පෑ සෙනහසින් ගෙවු සද දිගු කලක් විය
නෙත් දිය වගුරුවති විත් දන සතර දිය
—-
සියොළග තෙදැති එඩිබල වඩවා තිබුණත්
හදවිල සුපිපි නෙළුමක් මෙනි මුදු පැහැපත්
සමගිය සතුට බෙදු නිවසින් පිට සැමටත්
ඔබ මහා කලාකරුවෙකි නිවනට නොගියත්
—-
ගිනිදැල් එදා නිවු ඇවුළුණු මුල් ගී යෙන්
හදවත් සිදුරු කළ පේමා දර හී යෙන්
පැල්පත් එකතුකල සුවිසල් මහ පායෙන්
දුම් රොඩු දැක තැවෙති ඔබෙ ඇවිලෙන සෑයෙන්
30/3/2023