සතර පෙර නිමිති දැක දැක
කතර දුක බෝම විඳ විඳ
එතෙර විය නොහැකි තරමට
සසර දිගු වුණේ කෝමද?

නික්ම නොගිය මුත් ගිහි ගෙය
සිත ද කය සමඟ වචනය
කළ තරම් හොඳින් දමනය
දෙව් බඹුන් කියනු නිසැකය

රසයි කීවත් දුකය
දුකයි කීවත් රසය
දඬු බෑය මිහිරි යැයි සිතනවා
පසිඳුරන් පිනවමින් තැවෙනවා
පැන යන්න නොහැකි බව දැනෙනවා
මං තවම ජීවිතේ සොයනවා.....