ගලක් වී ගිය හදවතක් ළඟ
නොලත් බව ඉඩ දැන දැනත් මම
මලක් තවමත් එ'ගල අසලින්
තබන්නෙමි මතකයට සම වැද..

පෙර දිනක මට පෑ සියුම් වූ
සුමට පෙම් කැටයම සිතින් විඳ..

නුරා හසකැන් මලානික කොට
කිරා දී රිදවුම් කඳුළු කැට
පරාජිත ප්‍රේමයක බර මට
කියා දෙන්නද අවැසි නුඹ හට..

කියා දෙන්නද අවැසි නුඹ හට
මගෙන් ඔය තරමට දුරන් සිට..

තියා ගිය ගල් හදවතින් මතු
නෙලා ස්මාරයකයක් ලෙසින් පැතු
උපත අප පෙම ඇරඹු දින සහ
විපත නුඹ මා අතැරි දින තතු

තියනවද සටහන් නෙතින් රතු..
එයයි අවසන් පැතුම මා පැතු..