සැඳෑ සමය ලඟා වෙනව හිරු කිරණද සිසිල් වෙමින්
එසැන නැගෙන අඳුර සමග සිත කිතිලයි සිනාසෙමින්
පසුකල දින කිහිපයේම සැඳෑව දෙන මේ සතුටින්
නිදි දෙව් දුව ළඟා වෙලා සයනෙට යමි කාන්දමෙන්

හෝරා දින වසර වෙලා ගෙවී ගියත් මහට හොරෙන්
ඇය මල් දම් රැගෙන එනව මසිත අවුළුවා දමමින්
පෙම් ගිණි මැද වස බඳුනත් එකල ගියත් ඉහට උඩින්
මේ මල්දම් නුඹේ සිනා මා විකසිත කරයි කැළුම්

නුඹෙ කෙහෙ රැලි සුළඟේ යන විලාසිතා දුටු එසැනින්
මා ඉගිලී ඉගිලී යයි වලා රොදක ගෙල සිඹිමින්
කිසිදා තී වත නැවතත් සිඹින සිහින නොම දුටුයෙන්
කෙළෙස නුඹේ රුව මසිතේ ඇඳී මහද සසලවමින්

තාරකාව ඈත දිළුන මසිත සැඳැවක ඇමිණී
පාව ගියා කිසිම දිනෙක නැවත මා සිතින් නොපැතී
කිම දෙනුවණ හැර මා ලය පාරවලා ගියෙ නොපෙනී
මා සයනේ තනිව වැතිර අඳුරේ නුඹ වැළඳ ගනී