සීතල ගෙනෙන අළුයමේ
සුබ නැකත් වෙලාවට
පාට බිඳුවක් අරන්
රන් කෙන්ද තවරන්න
හුදකලා විය යුතුය මා

සඬංගම් පූජා නිමාවෙන්
බුදු කුටිය දොර අගුළු දැමුවෙමි
විඳිමි සැනසිලි සුවය
විස්වකම් දෙව් අසිරියෙන්
මූර්තිය නිම වන නිසා

අට ලෝ දමින් කම්පා නොවී
අප බෝසතානෝ පෙර භවේ
දස පාරමී දම් පිරූ බව
වෙසක් පෝදා ඇසූ බණ පද
යළි සවන නින්නාද දේ

ලඟින් හිඳ ඇසුරු කළ අය
ගැටළු කරදර විඳින දවසට
ගොස් බලා එන්නම් කියා
එක පයින් පිටවුන කෙනෙක්
හිතට ආවා හදිසියේ

හීන ගිනිගෙන දැවෙන දා
මූන ඉච්ඡාවට හිනාවෙන
⁣නන්නාඳුනන අය වුනා උන්
දැඩි අදිටනින් දරා හිටියා
ගල් පිළිමයක් මතු වූ නියා

ඡායා ⁣සැලෙන කැඩපත අතට ගමි
එළිය විහිදන පහන් සිළුවෙන්
මැවෙන අරුමැසි දසුන් දකිනෙමි
බියද බැතියද නොතේරෙයි
හද සසල වෙනවා පමණි