රංමැලි වෙහෙර විය සදහහම් ගුණ දැරුව
නිල් කෙත් යාය විය අපෙ බත සරි කෙරුව
සක්විති රජෙක් විය එඩිබල කම් පිරුව
අප්පචියේ නුඹ විය මගෙ හිරු තරුව

සංකා තියා හදවත දුක අවුලාලා
කඳුළක තියා දෙනයන රතුකරවාලා
හැඬුමක තියා ඉකිබිඳුමන් රන්දාලා
නුඹ දුරගියා අ⁣ප ලොව තනි කරවාලා

පෙරුමන් පුරන සසරක යන දිගු ගමන
පතනා දිනෙක අජරාමර අම නිවන
බෝසත්වෙලා ⁣භවයක බුදු බව පතන
රාහුල වෙලා එන්නෙමි පොඩි පුතු එදින