ගෙවා මෙතුවක් නෑර දවසක්

නොනිමි සිතුවම නිම කරන්නට

මසිත මැළිවනු කිමැයි නොදනිමි

මන්දහාසිනියේ

මෝනලීසා නුඹේ සිතුවම

කෙළෙස ඔහු හට රැගෙන යන්නට

දෙම්ද හෙට දවසේ


දෙනෙත් දල්වා මගේ අබියස

බලා උන්නත් නඟා මදහස

දෙතොල් පෙති සිරකරන රහසට

කල් බලමි රහසේ

මෝනලීසා නුඹේ සිතුවම

නිමා නොකරම තබාගමි මම

පාළු මගෙ කුටියේ


අවසාන තෙලිතුඩු පහර වියැලී

මවෙත නුඹ යළි නොඑන හෙට දින

කෙසේ ඒ දුක දරාගන්නද

ඉකිගසා අඳුරේ

මෝනලීසා නුඹේ සිතුවම

බලා සැනසෙන මහද දෙවොලින්

නොයන් මතු දවසේ