නැතිවුණු ආදරයක්
නවහිරු රැස් පොදක් රඟදෙන අතර දියේ
පාසල් යනු පිණිස මෙතැනින් ඉවත ගියේ
නැහැ! තොරතුරු කිසිත් වැඩිවෙයි! රිදුම ළයේ
මා අමතක උනා! එහෙනම් බොළඳ පියේ
සැන්දෑ වළාකුලු පාවෙන නැළවිල්ලේ
මට නොගෙනෙයි ද? පණිවුඩයක් සැනසිල්ලේ
අඩු වූ නිසා රළු ගතියට නල රැල්ලේ
නාමල් පෙති හැලෙයි ගඟ බඩ සුදු වැල්ලේ
ගන ඇඳිරිය සමග පොර බදමින් ඊයේ
මළහිරු රැස් දල්ල මොන කරුණ ද! කීයේ
හඬ අමිහිරි උනේ ඇයි! පළගැටි ගීයේ
මා දැක ගන්න නැතිව ද! පෙර ලෙස ආයේ
වසක් පුරා පෙම් ගඟ මැද ඔරු පැද්ද
අපගේ මිහිර සැඩ සුළියට අසු වෙද්ද
රසවත් මුහුණුවර වෙන කවුරුත් දෙද්ද
විශ්වාසයට කොතැනකවත් ඉඩ නැද්ද
දිය රැළියට අසු වී ගං ඉවුරු දිගේ
හැපි හැපි පනින මල් පෙති මල් කැකුළු වගේ
සිතුවිලි රැළි වැදී හදවත් පවුරෙ මගේ
ඉවතට ඇදෙන හැටි! සැනසිලි සුවයෙ අගේ
විඳි සිසිලසක රසගෙන එන සුළඟ හෙමින්
ඔබ සැනහුනොත් ඔය ගඟ බඩ නිහඬ වෙමින්
පණ යන තෙක්ම හුදු නො නැසෙන බැඳුණු පෙමින්
මම කල් ගෙවන්නෙමි! හිතවත ඔබගෙ නමින්
පෙමබර හදවතට තුඩු දුන් කනක තරූ
ඇද හැලුන ද! පියේ ! ඉමිහිරි රසය ඉරූ
දැඩි උණුසුමක් ළයකට නැති නමුදු හුරූ
සැනහෙමි! අනේ! අලුයම හිරු නැඟෙන තුරූ
ඇඟ මස් පවා කකියයි! වැගිරෙයි කඳුලූ
මෙහෙමද! හැම තැනම හැම පෙම් ගිරි දුදුලූ
කොඳුරා කියන මුත් රහසක් තුරු වදුලූ
බැහැ! ඉවතට ගන්න! තැලුවත් ඇට මිදුලූ
වරදක් ඇතොත් මේ දඬුවම විඳ ගන්නම්
අලුයම හවස රෑ උණු කඳුළැලි බොන්නම්
මහ ගැටලුවක ගැට ටික ටික විසඳන්නම්
ලියුමක් ලැබුණු පසු මඳකට සැනසෙන්නම්
(නවීන පද්‍ය රචනා – අභිනව සංස්කරණය 1960 ජූනි
සංස්කාරක මීමන ප්‍රේමතිලක )