අම්බලම් පාලුවක් වාගේ
දොර පියනෙ මහ හිල් ගොඩක්
හත්මසක් දිය නොදැක නාහේ
කඩාගෙන ගියෙ හඩු ගඳක්
ඇස්ඇරන් පය තිබ්බ බෝදේ
සෙව්ව දැක්කෙම කළුවරක්
අත්දෙකෙන් ඇද ගත්ත මාගේ
හුස්ම හිරවුනෙ මහ ගොඩක්

තත්පරෙත් වටිනව මහත්තයො
ගලවපන් ඔය ඇඳපු රෙද්ද
බොත්තනුත් පනිනව ඉලව්වෙම
ඇයත් ආවනෙ පද්ද පද්ද
පන්දමක් ගත් කපුව පැරදුනෙ
හැඟුම් දුම්මල වරම ගද්ද
හිල්උනෙත් පිපි බැලුම එකවර
දිරපු ඇඟපත වරම් දෙද්ද

ගිලුණු ඇස් බිම බැලුව තිසරුන්
කෙසඟ අතපය නිවට කමට
කුමට සතුටක් නික්ම යන්නම්
සිම්බෙ නළලත ලංව තදට
නැතිද අභිසෙස් මොණරු ගුලිකර
අතේ තැබුවද හොරෙන් උඹට
බරයි හදවත තවත් උන්ගෙන්
බේරුමක් නැති වෙයිද මලට