නීල කොබෙයි පියඹද්දී සුදු අරලිය පිපුනා

ගීත ඇසුන සඳ එළියේ දළු පිරි අතු සැළුනා

ශීත සුළඟෙ ටිං ටිං හඬ සතර අතේ ඇසුනා

භීත දසුන් පාවෙන විට දරු නොනිදා හඬනා

උදයේ දිලි හිරු කිරණින් හදවත් රත් වෙනවා

සැඳෑ සමයෙ සඳ අඳුරේ නිදි මත උදුරනවා

නරි හූ හඬ සමනොළ මත කුකුසින් තෙරපනවා

කඳුළින් ඉඳු සයුර පුරා රතු ලප වපුරනවා

දළදා සමිඳු දකිනා විට නුවර වැවේ

පාවෙන ළදරු සිරුරින් නෙත් සළිත උවේ

වීදියෙ සරණ මව හඬනා නිහඬ බවේ

ගීතය දුකකි රාවය රැව් දෙමින් තැවේ

කළුවර කරන් එනවා වැසි නුබේ පිරී

දෙනුවර කතා සිත නළියයි හඬනු බැරි

සාගිණි සැර පැතිර යද්දී මව්න් කිරී

වේලෙයි ඇවිල එයි වීදියෙ කෝප ගිණී

අඳුරයි සතර අතටම මුතු ඇටය පුරා

කඳුළුයි පිරී වැව දාගැබ නොතුට අරා

අසමින් මුවදොරේ හඬ අලියනුත් මරා

නිදියයි රජුන් නිහඬයි ආයුධත් දරා

කුහකයි උහුන් සදහට තම බලයෙ රැඳී

රවටයි දුගින් අකුරක රස බැලුවෙ නැතී

විනිවිද දකියි තරුණන් කළු බලය දකී

ඉල් මස නවක ලොවකට යන මගක එතී