ක්ෂිතිජ ඉමේ සැඟවීගෙන හිරුට යන්න දීලා
අඳුර වැටුන පසුව ඇවිත් කපටි සිනා පාලා
හිරුගෙ කිරණ ණයට අරන් ආඩම්බර වීලා
අන්න බලන් ලැජ්ජා නැතුව හඳ පායන ලීලා

දැවී දවාලේ වෙහෙසී ලොවම එළිය කරලා
එලිය දෙද්දි සඳට රැයේ හදේ ගින්න දවලා
මාසයකට එක දවසක් ලොකුවට පායාලා
හිරු පරදා සිත් ඩැහැගෙන සොමි කිරණ එවාලා

හිරුගෙන් ලොව මුවා කරයි විටෙක මැදට පැනලා
කෝප වෙන්නෙ ඒක නිසයි බල්ලොත් උඩු බුරලා
වළාවන්ට මුවා වෙද්දි ඉඳ හිට ඉඟි පාලා
කවි කිවිඳියො මුලාවෙ යයි සඳ සොමි ගුණ වනලා

දුරස් වෙලා බැබලුනාට රන් තැටියක් වීලා
හිරු නැතිනම් කළු ගුලියකි අහසේ පාවීලා
එළිය දිදී බබලවද්දි ඔහු සෙනෙහෙ පුදාලා
තනි තරුවට පෙම් බඳිනව චපල ගති විදාලා

අහිංසකයි කියන්න සා රුවක් පච්ච කොටලා
එක පැත්තක් පෙන්වාගෙන වැරදි පැත්ත වහලා
සැබෑ පෙමට පිටුපාලා සිටිනා හිනැහීලා
පෙම්වතියක් වගෙයි සඳත් පෙමට නිගාදීලා