සැඳෑ කළුවර කුර ගගා විත්
මළහිරුගෙ රැස් පිස දමන ව්ට
තරුද නිදිගත් ගිම්හාන අහසක
රම්‍ය සොමි සඳ කිරණ විය ඔබ

වියළි ගම්බිම්වලට ඉහලින්
කඩා හැලෙනා වැස්සකිය ඔබ
බතක් නොඉදෙන පැලක රහසේ
ඉදෙන සුමිහිරි බොජුනකිය ඔබ

දේශයක් පිසදා හමාගිය
සැඬ පවන විය කලෙකදී ඔබ
විටෙක බුදු බැති ගීයක්‍ම විය
තව විටෙක පෙම් කවකි සුමියුරු

සුවහසක් හදවත් තෙමාලන
ගලන ගඟකිය ජීවිතේ ඔබ
වදින තෙක් හිමි සයුර’තේ
ගෙනෙනු මැන ගී අමරසේ.