වෙස්ස ගිරිය පාමුල ඇති වන අරණේ
එක පවුලක් විලසින් සිටියා පොරණේ
නර පතිඳුගෙ අණකට නතු වී දෙරණේ
අම්මා ගෙන ගියා නැති වුනි තිබු සරණේ

කපා කොටා ඔප දමලා මවගෙ වත
මණරම් පෙම් වතුන් යුවලක් අඹල ඇත
නොදුටුව නමුඳු කඳුළින් පිරි ඇයගෙ නෙත
දුටු හැම දනෝ තම සිතු පහදවා ගත

පියා හිරවුනේ මුර ගල් රුවට වැසී
සොයුරා වැතිර ගති සඳකඩපහණෙ පිසී
නැඟෙණිගෙ විලාපය ඇය ගෙන යද්දි ඇසී
හෙලුවා කඳුළු මිස වෙන මා කරනු කිසී

නුඹගේ විස්කමින් හැම දන තුටුවූවා
පිවිතුරු කලා නිමැවුම් යැයි පැසැසූවා
එකටම සිටිය අප පවුලෙන් වෙන්වූවා
අප නැඟු දුක් සුසුම් ගල් තුල සිරවූවා