බහිණා කඩාගෙණ පපු කුහරය තුළට
වදිණා පහර කුලුගෙඩි පහරක් විලස
දැණෙනා තවම දැරු දුක් කන්දක මහත
විඳිණා වේදණාවන් යයි දෝ කිකලක පහව

විලුම් ගෙවී මෙලහට ලාඩම් නැත්නම්
ලාඩම්වලත් හිල් පෑදී දැන් බෝ කල්
කළගුණ පිටව යන්නේ ඉස්සරහ දොරින්
ලද සම්මාන ඇත බැඳෙමින් මකුලු දැළින්

දෑතට දිරිය දෙන්නට මං දැරු සවිය
දැණුමෙන් ඔලුව පුරවන්නට යොමු කළ තරම
දන්නේ මමයි මගෙ හදවත විතරක්ය
මගෙ හෙවණැල්ල විතරක් දැන් මට ඇතිය

උඩු වියණක් වුණේ එදවස මං නුඹට
පා වාඩයක් ලෙස ඉන්නෙමි මතු දවස
කරත්තයේ රෝදය කැරකෙණවාය
සවිබල අහිමි ලෙස අද මං රෝදය යටය