ඔබ මහ දෙරණ ලෙස ඉවසා සිටින විට
ඔබ දැන නොසිටියත් ඔබ ලඟ හුනිමි මම
අප හමු වුනේ නැති මුත් හැම නිතරකම
ආදරයක් තිබේ ඔබ ගැන මහද ගැබ

ඔබ මහ ගඟක් වී සැමදා ගලන කල
ඔබගේ සිහිලසින් සරතැස නිවනු මැන
සත් අරිදමින් පොහොසත් ඔබ සිටින විට
බිය සැක කිසිත් නොමවේ අප කිසිවකුට

මරණය නියත බව නිරතුරු දුන සිටිනා
මහ සඟරුවන ඇසුරෙහි නිබඳව සිටිනා
කලයුතු සියළු යුතුකම් කරමින් සිටිනා
ඔබ දෙවඟනකි යෙහෙළිය මිහිපිට සිටිනා

දිදුලන තාරකා මැද පුන්සඳ ඔබය
නොපිපුණු කුසුම් අතරෙහි සුපිපුණු මලය
බිතු සිතුවමක් සේ නොබිඳුණු මිතු දමය
මතු අත් බවෙත් ඔබ මට ලංවිය යුතුය

මතු භවයේ මනුසත් බව ලබනතුරු
එය අබිබවා දෙවිසත් කම ලබන තුරු
පරසතු මදාරා දෙව්ලොව පිපෙනතුරු
නන්දන උයනෙ සිටිනෙමි ඔබ වඩිනතුරු

නන්දන උයනෙ සිට මම මල් දම් ගොතමී
ඔබ ආ පසුව එය ඔබ ගෙල වට දමමී
එහි සිටියත් අරිඅට මග මම වඩමී
එකම ධර්ම මණ්ඩපයක නිවන් යමී