කලා සොළසම සපිරි පුරහඳ
මුව අඟින් සිනාසෙනු දුටු සඳ
සඳ මගේ උරුමයට පටබැඳ
ඔප්පු තිරප්පු ලියනු කෙලෙසද

ගෙමිඳුලෙහි පිපි මලට ලොබ බැඳ
කවුළුවෙන් බලා සැනසෙනු මිස
එ'මල නෙලනට දෑත දිගු කොට
මල් සුවඳ අහිමි කරගෙන කොහොමද

නේක පැහැ දේදුන්න දුටු සඳ
නෙතු කොණින් රස විඳිනු මිස හිඳ
නෙතු අයා අත පොවා පැහැනඳ
අහිමි වූ සඳ කඳුළු කුමටද

අර ඈත සිනාසෙන රවි රද
පොළොවේ මල් මවන්නේ කොහොමද
අත නොපොවනා ඉමක රැඳුනද
අහිමි පෙම මොනතරම් මියුරුද

නුඹ මගෙන් වෙන්කරන සොඳුරු දුර
රැදේනම් හැමදාම අප අතර
ඇයි මේ කඳුළු ඇස් වල
හුරුවෙන්න ලද දෙයින් තුටුවෙන්න සිත් මල

ජීවිතය උගැන්වූ කවි ළඟ
තබා යමි මේ මහරු කඳුළු බිඳ
දුරින් හිඳ රහසේම බලන සඳ
මල් කොයිතරම් නම් සොඳුරුද