තිබුණාට මහ ගොඩක් හීන හිතෙ තද කරන්
සිතුවේම නෑ මෙහෙම දුකක් ඉන්නට දරන්
ගියවේලෙ දරුවන්ගෙ කඳුළු වැල් නුඹ අරන්
මහරෑට පිල්කඩේ මම සුසුම් ලන තරන්

තනියා මහ රෑ මැදම වැදි හේනට එදා
පෙරලා දැම්මලු පැල් කොටේ නුඹ සිටි නිදා
විඳලා වේදනා ගත් මහාපොළොව බදා
තනිවී වෙහෙස ගමී දරුවන් ගන්න හදා

තිබුණෙ නෑ කිසි දෙයක් හේනෙ කපලා ගන්න
උන්ට කැඳ වතුර ටිකක් වත් හදලා දෙන්න
අතත් මිරිකා හොරෙන් මුදලාලි බඩු දුන්න
බැලුවෙ ණය හිලව්වට අපේ ගෙට ගොඩ වෙන්න

ඉන්න තැනින් ඇවිත් හිමියනි හීනෙන් අත වනාපන්
යන්න බෑ උබැහැට එහෙම අපිට කවුදැයි හිතාපන්
දුන්න මෙ ගිනි ලෝක පාලන දෙවියනි දැන් නිවාපන්
ගන්න මගෙ අත සසරෙ සරණා හැම භවෙකම පතාපන්