චන්ද්‍රලාල් ද සිල්වා - තොටගමුව

2022 ඔක්තෝබර් කලාපය

ඇය ද නදියකි

කිඹුලන්ට හිතු මතේ
ඔබ මොබ පීනන්න
ගං ඉවුරෙ සැතපිලා
හිරු රැසින් නෑවෙන්න
පතුලටම කිමිදිලා
ජීවිතේ විඳගන්න
නිල්වලා ගඟ වගේ
අඩු නැතුව ඉඩ දූන්න

ඉහල පොද වැස්සටත්
පහල දෝරේ ගලල
කෙසෙල් කොට පාරු උඩ
පැද යන්න පුරුදුකල
නොගැඹුරු ගංවතුරෙ
කිමිදෙන්න ඉඩ දුන්න
බොළඳ කුතුහලය හළ
දඟකාර ගිං නදිය

කැරකි කැරකී කඳු වලල්ලේ
එති එතී ගල් කුළු වටා
පළුදු රළු ගති ගෙවා දමමින්
හැඩ කලා කඩතොළු මකා

නොබා හඹා ගිරි හෙල් කඳු වැටි නිම්න
වෙහෙස නිමා විය හමු වූ පසු තැන්න
උනා දුහුලැඳුම් කැත කුණු කිලි වැකුණ
පහන් සිතින් ඇඟ ලා සළු පිළි ධවල

නසා මෝහය නිවා දාහය
ශ්‍රෝතයෙන් වීරිය වඩා
දානයේ පාරමී පිරුවා
බෙදා කරුණා ගුණ දයා

ගලා යන්නී නිසසලව ඈ
සසර සයුරේ ඉම සොයා
සපථ කරමින් පුළුල් නදියක
නිහඬ පරිනත ගති සොබා
View Poem