කතර දිවිමග තනිවි සිටිවිට
හමුවුනේ ඔබ ලෙසට කවියක් ...
නොසිතු විලසට වුනේ කිම මට
සදා නොබිඳෙන සෙනෙහෙ සවියක් ...
සුහද පෙම්වත නොයන් කිසිවිට
හැර දමා සිදු වුනිද වරදක් ...
සසර සරනා තුරා වේවා
හදවතට සුව ගෙනෙන සිසිලක් ...

යනෙන මඟ තොට නිතර හමුවී
එයින් ලැබුවේ අමිල සතුටක් ...
ඇඟිලි ගනිමින් සිහින මැව්වේ
එක හැලියෙ බත ඉදෙන දවසක් ...
පෙමට එරෙහිව කොතෙක් ආවත්
සතුරු උවදුරු සමඟ කඳුලක් ...
සපත කරගමු වෙන් නොවන්නට
අප අපේ මයි නොවේ රහසක් ...

මුවින නෙක කට කතා පතුරා
දිනූ කිසිවෙකු ඇතිද මෙතුවක් ...
කෙලෙස වැටකොටු දමා සිරකර
තබමු හදවත උපන් ඇල්මක් ...
ලතැවුලෙන් හද තෙරපනා සඳ
ලොවට සැඟවී හිඳිමු මොහොතක් ...
සොඳුරු ලෙන්ගතු වදන් හමුවේ
වුනි මෙමා පෙම් ලොවේ රැජිනක් ..