බලා ඉමි මෑ දෙස
හිඳින'යුරු
ඔහු දෙණට ඈතින්
සංතාපයෙන් කම්පිතව
කොන්වී ,හුදෙකලාවේ
ඉවසමින්
ඈ රහස්‍ය රැවුම් ගෙරවුම්

නාදුනන
මිනිස් පුංජයක් මැද
සිරකර නෙත් දිය
මැඩගෙන තද හදින්
බරැති ඉකි බිඳුම්
බලාගෙන ඈතක
මෙනෙහි කරමින්
මිහිරි දුක තැවරුණු
සැමරුම් රැස
හිඳියි මෑ සෙල් රුවක් සේ
නොසෙල්වී නිහඬව

නැත වරම් ඉදින්
ඈට මෙන්
කෑ ගසා හඬන්නට
ඔහු වරුණ කියමින්
හැපෙන්නට
නොමැත මෑ හට
ඔහු නමින් වැදූ දරුවන්
තනි නොතනියට
ඔහුගේ ධනයෙන් දහදියෙන්
ගොඩ නැගූ ප්‍රාසාදයෙ නැත ඉඩක්
මොහොතකට ඉසිඹුලන්නට

එහෙත් මුදු වදන් තෙපළා
පිරිමදිමින් හිස
මෑ කුළී නිවසේ
රෑ කල යහනේ
හොවා හිස ළමැදේ
"මා අයිති නුඹට" යි
ගිණිය නොහැකි පමණට
නෙත් පියා නොපියා
කෙඳිරූ කෙඳිරීම්
වාං දමයි
ඈ මතක ඔලොගුවේ

එහෙත් නොවේ
එවන් සොඳුරු කෙඳිරීම්
බිඳක් හෝ ශේෂව
ඈ මතක ඔලොගුවේ ..