සංසාරේ හැටි එහෙමයි…..

දීපංකර පාදේ සිට ආවත් පෙරුමන් පුරලා

පෑහෙන්නෑ හැම දේමත් රන් රස වාගේ කැපිලා

පායන්නේ පුර සඳ වුව ගැළපෙන කණිසම බලලා

නෑ ඉන්නේ කිසිවෙකු ළඟ පෙර ණය මැකුණම ගෙවිලා

වලාකුළක සඟවාගෙන ජීවිතයේ හොඳම දවස්

මුදා හරිනමුත් පුබුදා මල් කෙමි මත තබා රහස්

සොයාගන්න බැරි තරමට දිය වී සුන්දරම හවස්

කුඩා කැබළි වී බිඳේද හද සනහා පිරුණ කලස්

ගෙනා ඉහළ කඳු සිරසින් පැවසූ නෙක කතා වැලක්

කියා පහළ නිම්නයකට ඇඬුවම ඉකි ගසා හුඟක්

බදා ගන්න හිතුවට හිත සනසා මක මකා දුකක්

මොනා කරන්නද මගතොට නවතිනු බැරි කලදි ගඟක්

බිම්‍බාවට හමුවුනාට සිදුහත් සසරේ පුරාම

පිං කාටත් මදි වුනාම නොලැබෙයි ගැළපෙන කෙනාම

ළං වූවත් සමහර හිත් අසිරිය දුටවේ ගියාම

සංසාරේ හැටි එහෙමයි එළඹෙන කලදී නියාම

පෑන

පෑන 1

විසි කළෙමි
කාබන් පෑන
ලාවට ලියැවෙන
අලුත් පෑනක් ගෙන
තදින් ලිය යුතුය
ලාවට ලියැවුණු
වචන උඩින්

පෑන 2

ලාවට ලියැවෙන
කාබන් පෑනකින් ලියා
දැනවිය හැකිවෙද එරන්දතියට
මම හුඟක් කේන්තියෙන් බව

පෑන 3 (සිතිවිල්ලක ආයුෂ මොහොතයි)

ලිවිය යුතුය ලිපියක්
හොඳ දෙකක් කියා
ලුණු ඇඹුල් ද දමා
නිකම්ම නිකං එරන්දතියට
මේකද යහපත් ප්‍රේමය

ඉද්ද ගැසුවා සේ නැගිට
සරම තදින් ගැට ගසා
ලක ලැහැස්ති වෙමි
ඇඟිලි තුඩු කෙරවලට ගත්
ආවේගය මිරිකා ගෙන

නොලියවේ කරුමක්කාර පෑනෙන්
තීන්ත ඉවර වී

අළුත් පෑන ගෙන
කොලය මත තබා
කල්පනා කරමින් සිටිමි
තවමත්…………..

ගොයම් කොළේට මුවාවෙන්න මිනිහෙකුට බැරිලු – (කොල්වින් ආර්. ද සිල්වා)

ඉදිරි පේළියෙ තැනක් හිමි නෑ
කිසිම දවසක පංතියේ
පස්සෙ පේළිය අපට සින්නයි
මොකද මන්දා එහෙම වූයේ

ගණිතෙ චක්කරෙ ආවර්තිතා වගු
රැඳෙන්නෙම නෑ මතකයේ
මැටි වැඩයි ලී වැඩයි ඇති විට
අපියි දක්ෂයො පංතියේ

දිසාපාමොක් නුදුටු අපිමයි
බණ මඩුව, උස් අසුන හැදුවේ
ඉදිරි පේළියෙ බණ ඇසූ අය
නැහැනෙ කිසිවිට අපව දුටුවේ

කුඹුරු යායන් පුරන් වූවත්
ගමේ පන්සල් ගරා වැටුණත්
ඉදිරි පේළිය අත් හරින්නට
සිතන්නටවත් එපා පුතුනේ

නුඹ දුන්නු ගිනිදැල්

මවා මුව හසරැල් – වසාගෙන කඳුලැල්
සිටින්නෙමි මම – ලොවට සඟවා
නුඹ දුන්නු ගිනිදැල්

සිටියෙ නුඹ සිහිලැල් – ගඟුළ ලෙස මනලොල්
දුරු කතර විය අසුරු සැණකින්
මා නොසිතු විලසින්

සඳ කිරණ විලසින් – ගණ අඳුර බිඳිමින්
මගේ ලොව වෙත පැමිණි නුඹ ඇයි
පලා ගියෙ රහසින්

පොත්

සිත් දකින්න නෙත් දහසක්,
රස විදින්න සිත් සහසක්,
ඈත යන්න පියාපතක්,
දෙයි පොත් මට නිති සවියක්…

හෙමින් කියා දී ජීවිත මග,
නැගිටින හැටි වැටුණු තැනින්,
කඳුළු මකන හසරැල්ලෙන්,
තාලය මවමින් අකුරෙන්…

දහසක් මැද තනිවෙන හැටි,
තැවුල් මැදින් හිනැහෙන හැටි,
වැටි වැටි යලි නැගිටින හැටි,
කියා දෙති පොත් හරි හැටි…

කඳුල

රිදෙන සියුමැලි සිතක මුනිවත
දැවෙන පාළුම රැයක සඳවත
හැකිද නඟනට හැඩක් උවනත
කඳුල හංගන් සිනහ මංපෙතම්

බොඳව ඉගිලිණු සිහිණ අබියස
නොමල වැළලුනු විඳින පවු දොස
කොහොම ගලපන් අකුරු රන් රස
මොලොක් කඳුලක වැස්සෙ පෙර ලෙස

වේදනා සංසාර බැම්මෙන්
පාරනා සිත ගාව බැල්මෙන්
චෝදනා නිස්සාර හිස්මෙන්
වෑහුනා කඳුලක්ම හැල්මෙන්

අන්තයට යන නිමක් නැති දොස්
සන්තකව දුක පෙලන රතු ඇස්
නින්දකට ගුලි වෙන්න ගෙන වස්
නිස්සරව මගෙ කඳුළු ඇති හිස්.

2023/05/02

රූ වරුණ දැක

දෙනෙත් තුළ රුදිඇත
ගැහැනියකගේ රූ වරුණ
සිනහවක් තුල රුදිඇත
ගැහැනියකගේ මොලොක් ඛව
දෙතොල් අග රුදි ඇත
ගැහැනියකගේ නුරාබව
හැකිවේද හදුනාගන්න
හදවතේ ඇතිසැටිය
ඒ රූ වරුණ දැක

රුවට බැදි දෙසිතක්ය
රන් හුයෙන් බැදුනු ගත
නෙහදුනන ඒ දෙසිත
මියෙන දිය බුබුළ සේ
යා නොවන‌ු ඇත රුවට
වදන් ගැහැනියකගේ
හදවතක් විවර වෙද

හේතුව කිමද අපෙ ආයුෂ අඩුවෙන්ට

හඳුනාගන්න බැරි පෙර දිගු කලක සිට
ලෝකය ගමන් කරමින් ඇත ඉදිරියට
ඒ එන අතර නිමවාලූ දෙය එමට
මිනිසා ඉන් එකෙකි නිමවූ සරු ලෙසට

මෑණිය සොබාදම් සැම දෙය නිසි කලට
නිමවන අතර සැමටම ගැළපෙන ලෙසට
ආයුෂ නියම කර ඇත එක එක සතට
මිනිසට ලැබුණි එකසිය විස්සක් එවිට

ලැබුණත් ආයු වැඩි ගණනක් සොබා දමෙන්
ඒ මුළු ගණන ගෙවනා අය දකිනු කොහෙන්
මව් කුස පටන් සියළුම වයසෙදිම කෙමෙන්
මිනිසුන් මියෙන බව දැක ගත හැකිය සෙමෙන්

එක එක අයට එක එක වයසෙදි මරණේ
හිමිවන අයුරු විමසූ බලයෙන් නුවණේ
හේතුව නියම ලෙස බුදුහිමිටයි පෙනුණේ
සසරෙදි තම තමා කළ කරුමයි කරුණේ

බුදුහිමි දෙසූ ලෙස ඒවා විමසන්ට
වෑයම් කරමු හැකිවෙයි වටහා ගන්ට
පිළියම් යොදා ආයුෂ වැඩි කරගන්ට
හැකිවනු ඇත එවිට මරුවා පරදන්ට

එකෙකුගෙ මසට ලොබ බැඳ උගෙ පණ නසලා
රසකර බුදිති ඇතැමෙක් පදමට උයලා
ඉවසනු බැරිව අනෙකගෙ දියුණුව දැකලා
තවෙකෙක් ඔහු නසයි කැති පිහි උල් ඇණලා

සතුටට විනෝදෙට දුනු ඊතල විදලා
තව අය දිවි නසති සතුනගෙ ගෙල සිඳලා
ඉඩමට වගාවට කළ හානිය දැකලා
ඇතැමුන් සතුන් නසනුයෙ අත පය කඩලා

මී වද බඹර වද කඩනා අය දක්ස
පැණි වද වලින් වෙන් කරලා ගති සෙස්ස
කිරිවද කියා මී මැසි පැටවුන් වැස්ස
සපිරුණු වදයි කන්නේ රසකර තොස්ස

ලැබ ගනු පිණිස හෝ රැක ගනු පිණිස බලේ
රට පාලනය වෙත ආ අය නොමැති මොලේ
රට වැසියන් උන්ගෙ අයිතිය යදින වෙලේ
අවි බල යොදා දිවි උදුරා රකිති බලේ

තම ප්‍රේමයට එරෙහිව ආ සතුරන්ට
දුන්නේ දඬුවමක් බැරි ලෙස උහුලන්ට
කෑමට දමා දුනි වස විස වළඳන්ට
සිතුවේ නොමැත සිදුවන බව විඳවන්ට

පමණක් නොවෙයි මහ මොර සූරන වැස්සේ
ඕකට හෙණම ගහපන් වැහි නැති අස්සේ
කියමින් අනෙකාගෙ දියුණුව නොම රිස්සේ
කරමින් සාප දත් මිටි කයි හැම තිස්සේ

නෙක ලෙස තමා හට එදිරිව වැඩ කරන
අය ගැන කෝපයෙන් තරහින් පුපුරමින
වස් කවි කියා ගම්මිරිසුත් අඹරමින
දෙස් දෙයි වැලලිලා වැනසී යන ලෙසින

නොකැමති කෙනා සහ සතුරා ගැන සිතලා
ගුගුරයි සිතින් සුන්වී යන්නට පතලා
සමහරු කෙනෙකු සතු නෙක සම්පත් දැකලා
ඉවසුම් නැතිව පුපුරති මරණය පතලා

මේ ලෙස සසර තුළ කළ පව්කම් ගොන්න
එන්නේ ගොනුගෙ පසුපස එන සක වැන්න
ඒකයි ජීවිතය කෙටියෙන් නවතින්න
සිදුවන කාරණය නුවණින් දැනගන්න

නිසි ලෙස නොදන්නා මුත් පෙර කළ කරුම
දහමට අනුව සැමටම එය ඇත උරුම
එනිසා ජීවිතය කෙළවර වන තුරුම
ආයුෂ වැඩෙන පින්කම් කළ යුතු සරුම

රාජකීය පණ්ඩිත
පූජ්‍ය පනාමුරේ තපස්සී හිමි
ලන්ඩන්

කිවින් නුදුටුවෙ කෙ උවම් ?

(කවියන් නුදුටු උපමා තිබේ ද- (ඔවුන් සියලු උපමා දැක ඇත )
අලුත් උපමාවක් කියන්නට
වෑයම් කරමි තවමත්
මිහි තලයේ පෙනෙන තෙක් මානයේ
ගස් වැල් කඳු මිටියාවත් ගංගා ඇල දොළ වැව් පොකුණු
සතා සීපාවා විහඟුන් බමරුන් මැස්සන් කඩින් කූඹින් බිංකුංඩන්
කා‌ගේ හෝ කවියක් සරසයි
කඳු හෙල් මිටියාවත් වැව් පොකුණු දිය ඇළි මහ සයුරු
අහස බලමි නැ කිසිවක් අලුත්
ඉර හඳ තරු වලාˎ මීදුම වැහි බිඳු පිණි බිඳු අකුණු කුණාටු සියල්ල ඉඳුල් වී
දෙව් බඹ සුර අසුර ලෝ නඳුනුයන අයිරාවණ පරසතුමල් පඬුපුල් අසුන්
සයුරු පතුළත්
මිණි මුතු රන් රුවන් සපිරි- මනහර නා මෙනෙවියන් මිණි වෙණ තත් පිරිමදින
දිය ගොඩ කිඳුරන් කිඳුරියන්
ගව් ගණන් දිග මහත ආනන්ද තිමිර පිංගල මහා මත්ස්‍යයෝ දිය බුං ගසති කවි සයුරේ
නොඉඳුල් කිසිවත් නැත – දෙව් බඹ අසුර ලෝ
විස්මිතයි කිවියර වැණුම් විසිතුරු ගව්ගණන් උස දෙව් බඹ සිරුරු සා පිපාසා නිදිමත
නොදැනෙන ඇසිපිය නොගසන –
ඒත් නොනිවෙන කුසගිනි ගත් -ප්‍රෙත පිශාච කුම්භාණ්ඩයෝ – අපේ මළගිය ඇත්තෝ -සමහර විට මිතු‌රෝත් -අහුමුලුවල ගේ දොරකඩ පිළිකණුවල දෙවට දිගේ හැන්දෑවේ නෑදෑයෝ ගෙවලයක්කු- මළ යක්කු මහසෝනා – බබා වඩාගත් මොහිණි- මදන මොහිනී- කළු කුමාරයා -ලස්සණයි-කවීන්ගේ සුන්දර බිහිසුණු ˎ විස්මිත ලෝ කයේ
වෛජයන්ත ප්‍රාසාදය – පරසනතු මල් කඩුපුලු මල් කො තරම් සුන්දර ද මනෝරාජික දෙවියන් බඹුන්
නන්ද හිමිටත් ජනපද කල්‍යාණිය එපා කළ
සුරඟනන් රූ රැසේ අඳිනා ලෙසේ
අමතක කර කාලිදාස ශේක්ෂ්පියර් තොටගමුවේ වෑත්තෑවෙ
ණයට නොගෙන ඔවුන්ගෙන් උපමා අලංකාර
පිරික්සමි පෙර පර දෙදිග මහකව් සොයා නැවුම් උපමා අලංකාර
පිරී ඇත්තේ ඒ සියල්ල ණයට ගත්-සොරාගත්- උපමා
නැත අලුත් කිසිවක්
අලංකාර නැතිˎ ස්වාභාවික කියමන් පිරි
කවි ලියමි
සිහිවෙයි එවිට පැරණි බමුණු ගුරු කියමනක්
‘ග‌තොස්ත මර්කො භාතින්දුර්
යාන්ති වාසාය පක්ෂිණහ්
ඉත්යෙවමාදි කිං කාව්‍යං
වාර්තාමෙනාං ප්‍රචක්ෂතෙ ‘
‘ ඉර අවරට ගියා
සඳ බබළයි
කුරුල්ලෝ පියාඹති. කැදලි සොයා
මේවාත් කවි ද?
වාර්තා කියන්නේ මේවාට’.

බැල්ම

ආ මග අහම්බෙන් ඇස් පැටලුණා දැනී
ආපසු හැරී බැලුවේ ඇයි දෙයියො දනී
ඒ නෙත් දෙකත් හැරිලා බලනවා පෙනී
දෑසට දෑස නොව ලෝකෙම අයිති වුණී

මැනුම් පිරිමැදුම්

මේ හෝරාවයි ආදරේ
හෙලන්නට ඉම් නැති වෙලේ
පිපෙන්නට හිරි තව ළයේ
පෙලන හිනැහෙන හති වැටී උතුරන
ප්‍රේමානයේ උත්කර්ෂයයි මේ…

මිහිරැතිම ප්‍රිය සුසුම කන් පෙත්තෙ අමුණන්න
හෙමි හෙමින් වැගිරෙන්න හිත දෙන්න කිමිදෙන්න
අහ්ලාදයේ වරුව ළපැත්තට තවරන්න
ගුලි වේවි පෙණ පිඩුව මත මත්ව මිරිකෙන්න

හතිලන්න ඉඩ තිබ්බ පපු කුහර මත් වෙච්ච
හඳුන් සුව හීත පිරි සානුවක පිච්චෙන්න
පීරිලන හදගැස්ම ශ්වේත ඔපෙරාවක්ව
වෙලා ගමි පලා යමි තව තදව ඇබ්බැහිව

ළය රෝහලෙන් පිටව ගිය මිතුරා

ඒ මහා රෝහලෙන්
නුඹ රැඳුණ…
නික්ම ආ කාරයේ
තාම තියෙනවා..
තෙල් බෙහෙත් සුවඳ ද සුමිහිරි …
හැළුණු ඔසු බඳුනක කෙඳි බිඳි…
හඬ නැති එකයි කාරණේ කිචිබිචි ..
සෙනෙහස පිරී ඉතිරුණු කෙඳිරිලි ..

දියකඩිති ළඟ අහර පැස ලඟ
කඳුළු බොහොමයි දෝණිගේ…
මතක කැබිලිති එකතු.කරනවා
අපි තනන නුඹෙ රූපයේ…

ඉතිරි නැතුවම ගිණුම හිඳුනම
නුඹට වෙන් කළ කාලයේ..
හිතෙනවා මම නතර වේවිද
නුඹට වෙන්කළ කාමරේ..
නුඹම උන් ළය රෝහලේ…

බොඳ වූ පැතුම් මැද හිමිවූ තිලිණය

කුළුදුලේ පපු මැද්දෙ
දඟලාපු හීනයක්
ඉඟි කලේ ඇස් අඟින්
සංසාර මතකයක්
දළඳාවෙ හේවිසිය
ඇහෙද්දී වාරයක්
මසිත සැනසුවෙ එදා
සරසවියෙ ප්‍රේමයක්

පියෙකුගේ සෙනෙහසට
ලියා උපමා වැලක්
තුන් සිතම පිරෙව්වා
දුර යවා දුක ගොඩක්
ඉද්ද මල පරවෙද්දි
තියා රතු සලකුණක්
එදිනේම සැර වුණා
මහවැලියෙ ජල කඳක්

නුඹේ ලේ ගැහෙද්දී
මගෙ කුසේ හැම තිස්සෙ
කියන්නට මම ආවෙ
දුවන් හිරි පොද වැස්සෙ
සිඹිද්දී නුඹ ඇයව
ගුලි වෙලා ලැම අස්සෙ
හීන මගෙ ගුලි කරන්
කඳුලැල්ල මම පිස්සෙ

පසුවට …….

දෙපා පණ නැති වුණා
ඉතින් මම නික්මුණා
මගෙ කුසෙහි අරුම දැක
අප්පච්චි මියැදුනා
වත්තෙ මුර සෝමෙ ළඟ
අම්මා නම් නැලවුණා
මම තවත් තනිවුනා
අසරණව වැලපුනා

නේක නෙක හැඩ බඹරු
මා වටේ කැරකුනා
යකිණියක් වූ නිසා
උන්ගෙ තටු පොඩි වුණා
වෙසඟනකි අර අරකි
නොකියා මට හිනැහුනා
කුස ඇතුලෙ පා පහර
නිසා මා සවි වුණා

” මගෙ තිසරු මුදු වුණා
ශ්වේත බිඳු වැඟිරුණා
නුඹේ ලේ හිනැහෙද්දි
වාසගම මගෙ වුණා “

ගැහැණු ……………

වෙසක් පුන් පොහොදාක
ගියෙමි බණමඩුව පින්තාරු කරන්නට කුලියට
සුදු හැදගත් උපාසක පිරිස අතරේ
බණ අහන්නට උන් වැඩිය
සිසිල් පැන් දන්සලේ
මහපාරෙ යනෙනුන්ට
හඩනගා කතා කොට
බීම වීදුරු පිරිනමන පිරිස අතරේ
පෙරමුණ ගත්තු උන් වැඩිය
මාසෙ අන්තිමට
මරණාදාර සමිතියේ
අයවැය විවාදයකි
මුල්ම අසුන් පේලියේ හිදගත්තු පිරිස අතරේ
විනීතව වාඩිගෙන උන් වැඩිය
උපන්දා සිට පව් කලා මිසෙක
පසු ලොවක් ගැන නොසිතුවෙමි
කරුමෙක මහත ,අපායට ගියෙමි.
අහෝ පුදුමයකි !
එහෙත් උන් වැඩිය.

රැය..

නින්ද විතරයි එකම සුව මග
හීන නොදකින මහ රැයේ..
මතක පමනයි තනිය දන්නේ
හද පිපුනෙ නැති රාත්‍රියේ..

අකුරු ඇමිනෙන වචන පැටලෙන
තරු ජනේලෙන් හිතේ වටවෙන
රැහැයියෙක්වත් අඩන්නේ නැති
හිමත් දියවෙන ගොම්මනේ…

වැහිපොදක්වත් වැටෙන්නේ නැති
මල්සුවදවත් දැනෙන්නේ නැති
හුස්ම පමණක් වැටෙන නද ඇති
රැයම සොදුරුයි මිහිරියේ

කපුටු සංදේශය – දූත වර්ණනාව

කසල අතුළ තුඩගින් දුගඳම රඳන
කුසල සැදි සෙතක් කිසි නොහඳුනන
අසල ඇසතු තුරු හිඳ වසුරුම හෙළන
වසල ගතිය කොහිවෙද නුඹ පරදවන

පමාවක් වේය ඇසුවොත් හඬට දන
නිමාවක් කොහිද දුක් ගැනවිලි නඟන
විඩාවක් නැතත් සුඛ විහරණය දෙන
ජරාවක් ලදොත් අනුභව කරනු මැන

උපුටා මුව රුඳුණු හිස් රළු මුසා වදන්
කරවා මහ රජුන් තෝරා සොර දෙටුවන්
වපුරා සියල් තණ පසු වී සහල් සොයන්
කපුටා මිතුර නුඹටත් රැවටෙතිය දනන්

පැහැද දනන් ගුණ ගායනා කරත්
නොමඳ වියවුල්ය උන්සැමට අයත්
ඉපිද මැරෙන තුරු විසඳුමක් සොයත්
සබඳ කපුට සව්දිය පුරවනු කොතැනත්

අස්වද්දන සුරාව සැම පුරවරට
බියවද්දන පුරවැසි රථ ගෙන මඟට
නොවරද්දන ජය වේමැයි නිති තොපට
ජයවද්දන පුර සැඟවිය හැක යසට

සාදු සාදු

බුදු තෙමඟුල ළඟ එන විට කෙනෙකුගෙ අත වෙන්න සාර
සැරසිලි කොළ අටපට්ටම් පිරිකර කඩ දෙපස පාර
තාත්තලා ලාබම එක තෝරති බඩු පීර පීර
දරුවන්ගේ වෙසක් සතුට වෙනුවෙන් හිත පාර පාර

මේසය උඩ බුදු පිළිමේ රැස් වලල්ල වට කැරකෙයි
පාට පාට නිවෙන දිලෙන විදුළි බුබුලු වැල් හිනැහෙයි
සවු කොළයක් ඉල්ල ඉල්ල පොඩි කොලුවෙක් බිම පෙර⁣ලෙයි
රෑ බත ළඟ පෙරළි කරන අම්⁣මෙකුගේ ඇහැ රතු වෙයි

වෙසක් තොරණ හරි ලස්සන ජාතකයේ නම ඉහලින්
කවි බණකට ආසනයක් පොඩි බුදු පළිමය අහලින්
සිදුර පළල පිං පෙට්ටිය තියලා ඊටද පහලින්
සාමනේර කවි බන පුද ලෙස පිරිකර දෙති මුදලින්

පුංචි ළමයි බොදු බැති ගී සමිඳුගෙ ගුණ නිවන පෑදු
දානයෙ ඇති ආනිසංස පහාදා දෙයි බණට සාදු
හාත්පසම සැදැහැවත්තු දොහොත් නගා කියති සාදු
බණ්දේසියෙ අට පිරිකර ලොකු පොඩි කොළ තරඟෙ සූදු….

Seven Seas

I would sail the seven seas to see the love of my land.
I would sail the seven seas to be among my people.
I would sail the seven seas to be liberated by the virtue and the crippling financial debt that has wrapped me in metaphorical shackles.
To step foot on the shores of sands that are golden by appearance.
An where coconut trees over hang and lean.
I am keen to set sail to the land my ancestors called home.
I would circumnavigate the world for my home.
A island that is far.
Use the star to guide me home.
Like the sailor’s of old.
I would sail the seven seas to see the love of my land.
I would sail the seven seas to be among my people.
The smell of the fresh sea breeze takes me home a far of land where I can stand amongst my people and be greeted as an equal.
I would sail the seven seas to see the love of my land.
I would sail the seven seas to be among my people.
But that is a dream that remains to be seen.
One day I will return to my ancestral home.

මා දුටු වෙසක්….

ගත වාරු නොමැති අය සිටියාට පන්සලේ
සවි බලැති උන් සැවොම රැස් වුනේ දන්සැලේ
තොරණ්මත ඇදී කථා අරුත් දුන් පින්සලේ
එලි රටා වලට මය සියලු නෙත් යොමු කලේ

මහලු වූ මව්පියන් තනිකමින් සිටි වෙලේ
ගෙයින් පිට දූ පුතුන් බොහෝ පිංකම් කලේ
රැස් කකා මහ සෙනග සුදූ වතින් පන්සලේ
තරගයකි වදින්නට බුදු මැදුරේ මුල් පෙලේ

නෙක පාට කූඩු නම් එල්ලුනා කඩ පිලේ
සමාගම් ලාංඡන වලින් එය හැඩකලේ
අත් හැරීමක අගය බණ දෙසුම් දෙසු වෙලේ
කුසල් නොව පින්වතුන් ලකුණුමයි රැස්කලේ

අනේපිඩු සිටාණන් විශාකාවන් වගේ
දන් බෙදන උන් හිටියේ කැමරාව යන මගේ
වෙසක් සද පායලා එලිය දුන් බුදු මගේ
අදුරේ අත පත ගගා දුවනන් නෙත ගැටේ

විශ්වයක්‌ තරම් දේ දෙසු මහා බුදු රදුන්ගේ
දර්ශනය තුලින් ලත් අබ පියල්ලක් වගේ
බිදක් ගෙන නිති රගන බොදුනුවනි දිවිමගේ
බුදුදහමේ ඇති අරුත සොයනු එය හරි අගේ

කතර ඇස් දල්වාන බලන් ඉන්නවා.

සදා නියඟයකින් පෙඵන කතරකට
හිරිපොද වැස්සක් වැටෙන ලකුණු පෙනෙනකොට….
ඒ කතරට ඇතිවෙන හැඟිම…….

ඒ හිරිපොද, කතරට වැටෙනකොට.
එක එක පොද
ආශාවෙන්, ආදරෙන් උරාගන්න
කතර ඇස් දල්වාන බලන් ඉන්නවා.

ඒ පොදවලින් දාහය නිවාගෙන ,
කතර ගස් වැල්
දඵ මල් දාල හැඩ වෙන හැටි බලන්න
ඒ ලස්සනින් සදහටම කතර සරසගන්න
කතර සිහින මවනවා….

ඒත්…..කතර ඒ සිහින මවන
සිහිල් පොද වැස්ස
කවදාකවත් කතරට නොවැටෙන වගත්
එයද , කතර දකින තවත්මිරිඟුවක් විය හැකි බවත්
කතර තේරැමි ගන්නවා නමි…

ඩයනා කුමරිය එලොව සිට …

සා පැටවු දෙදෙනෙකුට පෙර දිනේ පෙව් හුස්ම
බෝ බැතින් රකින්නෙමි වැළඳගෙන හද ගැස්ම
ගී ගැයූ සෙනෙහසක නාමයෙන් මගෙ ඇස්ම
පා කැළුම් දුර හිඳ ම බිඳිනවා හැම දොස්ම

ඈ සමග ඔබ මෙදා මිණි කිරුළු දරන කල
නෑ දෙනෙත වැළපුණේ තුටු කඳුළු වගුළ කල
සේ සතක රුවින් ජන හද ළඟ ම නැගුණු කල
මා උරුම මාවතේ සිහසුනට නියම කල

රුව ගුණ සුවඳ ලොව සුගැයුම් කර ගයනා
මතකයෙ පොතින් දන හදවත මිය නොයනා
හරසර මැදින් අබිසෙස් බැඳි කල වියනා
මහරජ ඔබට සිහි වේවි ද මම ඩයනා

කේ.පී.එස් සචින්ත්‍රා

ඔබව සොයා

මා නොදැනුව මා සිතුවිලි
අදුරේ අවදිව සෙමිහිට
ඔබව සොයනවා
ඔබ නැතිබව ඔහුට දැනී
දුකින් නිදනවා.

අවිදු අඳුරෙන් මිදූ සමිදුන් වඳිමු බැති පෙමිනේ

ආදරේ හින්දමයි ❤️

නිදි කුමරු ඇසිල්ලෙන් මුදුහාදු දෙන්නයි

ගත නිවන හිමව්වේ දෙකොපුල් හාදු ලබන්නයි

නෙතු පියන නිනව්වෙ සුබ හීන වැල් දකින්නයි

එහෙමත්ම වෙන්නෙ ආදරේ පිරුණු හන්දයි

සයනයේ වෙලෙන්නට සෙනෙහෙ වැසි වසින්නයි

ආදරයෙ පුලිඟු වැල් ගෙල මාල පලන්නයි

අමන්දානන්දයෙන් උදම්ව උන්මාද වෙන්නයි

එහෙමත්ම වෙන්නෙ ආදරේ පිරුණු හන්දයි

ජීවිතය සම බරව ලතාවට නිති ගලා යන්නයි

අවබෝධ කාරණා, නැණ පමණ පුසුඹවී කදිමයි

දුක නැතිව තුටු පිරුණු සැනසීම සිතගාව දළුලයි

එහෙමත්ම වෙන්නෙ ආදරේ පිරුණු හන්දයි

30/05/23

වතක මතක

රුවින් අගතැන් පත්ව වැජඹුනේ පෙර දිනෙක
අසිරිසිරි සිහිකෙරද දකින විට ඔබේ වත
යව්වනය පසු කරන් පැමිණි ඒ දිගු මගෙක
කාලයේ ඇවෑමෙන් වෙනස දකිතියිද නෙත

නටුව අග පෙති හැලී සුළඟකට හසුව තද
පරවු මල සිහිකෙරෙද ඔබේ ආදර සුවඳ
තුරුණු පෙම හද රැඳුනු මහලු විය එළෙඹි සඳ
මතකයෙන් ගිලිහේද ඒ සුවඳ මදින් මද

විහිදි ආදර සුවඳ කිති කවයි මතකයක්
පිපුනු පරසතු මලකි මහද ගොමුවේ අදත්
වත මැකී නැත ඇඳුනු මගේ දෙනෙතේ මෙතෙක්
යට නොවේ කාලයේ වැලිතලාවට කිසිත්

කිසිවකුත් නැති පෝලිම

බුදුන් වදිනා මලුත් පුදනා පිරිස් පිරිලා පන්සලේ
සාදු නාදෙට කොඩිත් සැලෙනා පෙනේ ඈතින් කොඩි වැලේ
බෝ පතින් එන මදනලින් සිසිලසයි මලුවත් හැම වෙලේ
මතු බුදුන් ලග නිවන් පතලා කරයි පින් රැස් පන්සලේ

නැගේ පැනයක් මගේ සිත තුල නිතර අසනා හැම වෙලේ
බුදුන් දෙසුවද ඉන්න කියලා නිවන් දක්නට මතු බවේ
වැරදි තැනකින් අල්ලගෙන දැන් කැරකෙනවදෝ මේ බවේ
දෙසනවද අප සමිදුනේ අද පොසොන් පෝ සද සිසිලසේ

කරන පින්කම් නිමක් නම් නැත පොසොන් පෝදා ගම වටේ
යකඩ කටකින් ඇසෙයි නම්ගම් නිවන් යන අය මතු බවේ
දිගයි පෝලිම නිවන් යන්නට පෙරුම් පුරනා අය අපේ
කිසිවකුත් නැති පෝලිමක් ඇත නිවන් යන අය මේ බවේ

පනස් වසරක් එකට

ආදරය සිහිනයකි, අතීතේ බොදව ගිය
විටින් විට එයි නැගී, සුවද මුසු මිහිරි සුව
මුසපත්ව සිටි අයුරු, ප්‍රේමයෙන් වෙලී අප
අදහන්ට හැකිවේද? ගෙවූ කල් විද පහස

අරුත් සුන් වූ වදන්, කෙළෙස අමයුරු වීද?
නොමැතිවම හේතුවක්, නොමනාප වූ අයුරු,
යලි පෙමින් බැදුනයුරු
සිහිවත්ම නැගී එයි මද සිනහ මසිත් තුල

ආදරය සිහිනයකි, අවදි වී සිටිමු අද

සොදුර ඔබ වියපත්‍ ය, මාද වියපත් ය දැන්
මගේ දරුවන් දැරූ, සිරුර, සිත වෙහෙස ඇත
සිහින පෙම් සුවද නොව,
බිරිය ලෙස, දුවක ලෙස, මවක, සොයුරියක ලෙස
බැතින් හා සෙනෙහසින් සසර මා හා සැරූ
ඔබ සුවද දැනේ මට

ඉමිහිරිය ඒ සුවද, නොමැකේය ඒ මිහිර
කාලයට, ව්‍යාධියට, මරණයට වුව නොහැක
මකන්නට ඒ සුවද
මගේ හද නිවාලන
මිහිරි ලද ඔබය මට.

සෙනෙහසේ මී අඹ

අරවින්ද සහ බතී

පෙරදා අහස ජයගත් තුඟු පියාපත
හැරදා සටන සම වේ පරැඩලා පත
කිසිදා යළිත් අහසේ සැරිසැරුම් නැත
මග දා යන්න කුණු කය දින යෙදී ඇත

සිතුවේ එදා අහසේ මහ රජුන් ලෙස
දුටුවේ නෑ උගුල් බෝ දුර පෙනුණි ඇස
බැලුවේ ඉඳහිටයි බිම මහ පොළෝ දෙස
සැදුවේ විමානය මහගිරි දඹේ හිස

එතරම් උසක ජීවත්වෙනු බැරිය කියා
තනිනම් ඔන්න මා ළඟ පිය පතක් තියා
රන් දම් රිදී දම් කිසිවක් එපා කියා
සරදම් නොකර ඈ වෙනතක් සොයා ගියා

තනිකම මකන්නට දරු මුනුපුරෙක් නැති
තුන් යම කැදැල්ලේ පියඹනු බැරිය හති
ගොන්කම් මිසක කළ අන්කිසි දෙයක් නැති
තවමත් මගේ හද යහනේ නිදයි බතී

වැලිහිඳ ගාමිණී ගාල්ලගේ කිවිඳු සමුගත් වගයි

සිහසුන දැරු හිටිවන කවි මඩු රජෙකි
මිණිවෙන සදිසි සිත් බැඳි රන් කට හඬෙකි
හමුවන නොවන කොයි කාගෙත් හිත
වතෙකි
දිනමිණ පැදි නදියෙ කිමිදුණු සුලවතෙකි
—
ඉර බටු තරුව ‘සිතකස’ කවි අඹරේ දිලී
සර සවි සමග දිවිමඟ දීගයෙහි වෙලී
කර දර කොතෙක් මුත් නොසිටිය දුකෙන් සැලී
වර දක් නොකළ මිනිසෙකි වස්තුවට ඇලී
—-
සමුගත් අජිත් ගේ ජී.එම් සිසුවෙක්ව ඔබලත් දැණුම අපමණි ළඟ මිතුරෙක්ව
සිටියත් දිගු කලක් ඔහුගේ සගයෙක්ව
කවුරුත් නොසිටියහ ඔබ හා සතුරෙක්ව
—
කවි මඩු වල රැදී පැය විසි හතර පුරා
අවි යක් කරන් කවියම මැවු රසය පෙරා
දිවි මඟ ගියේ අඩ සිය වසරෙකියැ දරා
තැවිදැවි කිමැයි මරණය එනවමයි කරා
—
මහධන ඉසුරු පොදි,බදිමින් අතර මඟේ
කිසිදින ඔටුණු නොපැළැදි මිනිසෙකියැ අගේ
පුදසුන හද මඩලෙ පිපි මල් සුවඳ දිගේ
ඔබයන කොතැන කවියෝ ඇත එකම වගේ
—
අකුරක් වගේ කෙටු පාෂානයෙක රුව
බිඳුවක් මකනු බැහැ යනතුරු ගමනෙ බව
මොහොතක් සිතනු මැන දෙව්ලොව සිටින තව
කවියෙක් කවියෙකුට නොපතයි නිවන් සුව
==============================
කලාභූෂන කිවිපති
ඩබ්ලිව් කේ සරත් විමලසිරි
(අතකස හිටපු සම ලේකම් )
=======================
22/5/2023

ප්‍රවීණ රංගන ශිල්පීනී පද්මිණී දහනායක සමුගත්තාය

සිත් විලෙහි පිපි රංග සියපත
භරත රංගන අසිරි සිරි මැද
සුවඳ විහිදා දිගු කලක් තුළ
දෙස් විදෙස් සිත් පබාමත් කළ
රංගනාවිය අප්සරාවිය
පද්මිණී දහනායකත් දැය
අතැර නික්මී ගිය වගයි

මලක් මෙන් සිත සුමුදු මුදු විය
ගඟක් මෙන් හැඩ ගලාගිය දිය
සඳක් මෙන් තරු මැද පබා ලිය
මදක් නිහඬව සිට නිවී ගිය
හිඩැස පුරවනු පහසු නැත දිය

භරත රංගන කලාවක් ලෙස
අබීතව ඔසොවා තබන්නට
අසීරු වු වෙහසක් දැරූ
මවා ප්‍රතිභා ප්‍රබා නිරතුරු
ශිල්පිණිය ඔබැමය කලක් තුළ

දේශපාලන ප්‍රබලයින් හා
සබඳ නෑකම් කොතක් තිබුණත්
අතැර ඒ සැම ඔබ ඔබේ මඟ
උරුම හැකියා වඩවමින් ගිය
දිරිය ළඳෙකිය දශක අටකට
මදක් වැඩි කල් ජීවිතේ

චිත්‍රපටයත් වේදිකාවත්
එකක් විලසම සලකමින් ඔබැ
නර්ථනය රංගනය වෙනුවෙන්
සංඛ සම්මානයන් ලබමින්
වපසරිය තුළ ජීවිතේ තැබූ
සොදුරු සටහන් විශිෂ්ටයැ

දැයේ දරුවෝ නර්ථනය තුළ
දුරාතීතයෙ සිට පහන් කළ
රංග ප්‍රතිභා කලාවම ඇත
සසර සරනා තුරු සදා
ඔබට සැනසෙන්නට ළදේ
==============================
කලාභූෂන කිවිපති කවිධජ
ඩබ්ලිව් කේ සරත් විමලසිරි

පහේ පන්තියෙදි හිතුණා……!!!

පුංචි සන්දියේ මම
අකුරු ලීවෙ ගල්ලෑල්ලෙ….
වැරදුන තැන මගෙ අතින්ම
මකා දමනවා සැනෙකින්……..!!!
තව ඩිංගක් ලොකු උනාම
පැන්සල ලැබුණා ලියන්ට
ඉස්සර වාගේ වැරැද්ද
මකන්ට බෑ මගේ අතින්……!!!!
මකන කෑල්ලක් නැත්නම්
වැරැද්ද මට හදන්ට බෑ……..!!!
ඒ හින්දා වෙනදා වගෙ
වරද්දන්ට නම් බෑ මට…….!!!!
පහේ පන්තියට ආවා…
දැන් ලියන්නෙ මම පෑනෙන්…
ලීවෝතින් ලීවාමයි……..!!!!!!!
ඒ හින්දා එක පාරම
හරි වැරැද්ද තෝරා ගෙන
වරද්දන්නෙ නැතුවම මම
නිවැරදි පිළිතුර ලියන්ට
සිතට ගත්ත හොඳ හැටියට……..!!!!!

උක්දඬුගොඩ,
පෙතියාගොඩ,
ගෙලිඔය. ශ්‍රී ලංකා.
2023. 05. 10

අම්මා..

සිතින් අත් නොහැරි මුත්
අතින් අත් හැරිය
දිනේ මදහාසෙකින්
සඟවා නැගෙන කඳුල
හොරෙන් පිස හිසින් ගෙන
කච්චිකිරිකඩය
බිම් බලා හෙලු ඉකිය
මේ තරම් බරද?

කලුපාට සුදුපාට සේම
අළු පැහැය
තවත් ලස්සනයි එක්වුනොත්
නෙක පාට
හැමදාම ආසකල
නිල් සාරි පොකුර
අදත් සිහිවෙන්නෙ
දුටුවාම දුර අහස.

හැලී ගිය පසුත් ගස
පිරුණු මල් දහස
ඉපල් ඉති අත ගගා
ආදරය කෙරුව
සදා නොවෙනස් අමා
ගඟුලක්ව ගැලුව
සෙනේ කඳ කොයි ගියෙද
දෙවා ජීවිතය.

හොඳ නරක සේම තව
නොයෙක් අඩුවැඩිය
පෙන්වලා මග කීව
දේවතා එළිය
සැමට පෑ කරුණාව
ඉවසීමෙ තරම
වචන නැත පවසන්න
හද දරන් හිටිය.

අමාවකටත් දැකිය හැකි
සහන් එළිය
පහන් තරුවක් වෙයන්
කියන මග නොමග
තාවකාලිකයි කියූ
දුක සතුට දෙකම
කොහේ සැඟවුණි ද ඒ
තරු මැවූ අහස!!

ඈ සතු අගනාම වස්තුව

ඉංග්‍රීසි විල්ලුද ඇතිරූ බිමක
ලුංගිය ද අගස්තිය ද හැඳ – පැළඳ
කොණ්ඩ කරලක් ගොතා පිට මැදින් මුදාහල
සිංහල අම්මෙකිය ඇය….

වැසි ඇද වැටෙන දිනයක
ගත සිත උණුසුම් කරනු වස්
චායි ටී කෝප්පයකින් සංග්‍රහ කළද
ඇගේ ආදරය තිබුණේම
පිළියෙළ කළ
කට්ට සම්බලය සමග මුසු වූ
කිරිබත් වේල තුළය..

ළගම උන් අය දිනෙක
පිටස්තරයින් වන බවද
අතිශය පුද්ගලික දෑ පුද්ගලික විය යුතුම වගද
කියා…
ශීත දේශගුණය ට මනා සේ
පරෙස්සම් නැති බවට දොස් නගා
තමාගේ ම ස්කාෆයක් තිළිණ කර
යටැසින් බලන
ආදරය තැවරුණු සිංහල ඇස් දෙකකි
ඇය සතුව

කිරීමට කියා කිසිම දෙයක් නොමැති තැන
විසල් මන්දිර සඳලු තලයෙන් බැස,
ආදරය ද දහමක්ය
අදහන්න…

රිදෙන වචනයකුදු නොදොඩා
සියලුම දෑ ප්‍රත්‍යක්ෂ කොට ගෙන
දර්ශනවාදී මවක වී
තමා සතු අගනාම වස්තුව මා සන්තක කොට
රහසේම කඳුළු සලන
ඇය….
හිමිව ඇති එකම සැනසුම
නැවත ඇයට පවරා දීමට
මා අවුලුවා ඔද්දල් කරවන්නීය

විසල් හදක කවි – වමතින් ලියූ කවි

ප්‍රේමකීර්ති ද අල්විස්

කලාපය: 2023-June

පියඹා යන දිවිය….

කාලය නැවත නැත හිරු සඳු තරු අතර
ආලය කල නමුත් ජීවිතයට
නිතර
වේගය දැනෙන විට හැරයන අය
නිතර
දිවි ගඟ යාවි ඇරඹුම අවසන
අතර.

මා පිය සෙනෙහසින් ඉපදී සිටි
බාලේ
සොහොයුරු සොයුරියන් සමඟින්
සිටි කාලේ
පාසැල් වියේ මිතුරන් හා රැඟු
තාලේ
සිහිනෙකි එදා මතකයෙ රැඳවුනු
වේලේ.

සරසවි සිහින මල් පළදා
එළි වූවා
නැණමල් සමඟ ආලෝකය
හිමි වූවා
මා පිය සැමගෙ හිස රැඳි කිරුළක් වූවා
දුක් කම්කටොලු මැද ලෝකය
හෙළි වූවා.

පෑවූ දහස් තරු නුබ ගැබ
හිනැහීලා
තෝරා ගතිමි එක තරුවක්
සැනසීලා
පාලා සෙනෙහසින් දරු මල්
පිබිදීලා
වීලා ලොවක සැනසීමෙන්
රජ වීලා.

මනුසත් සැමට සේවය කරමින්
නිබඳ
ගෙන දී සුවය හා සැනසුම ඉන්
නිබඳ
ගතවුනු කාලයත් ගැන දුක නැහැ
කිමද
පසුපස බලා සැනසිය හැක මට
සබඳ.

ඔබ

පසුව මහ වැස්සකට
තණ අගක රැඳි

හිරු වඩින තෙක්
සැරුව බිඳක්මැයි පිණි

තුති පුදමි,…..

වනලිය මිදෙන විට නින්දෙන් හිමිදිරියේ රැයක් ගෙවන්
කිරිලිය කූජනෙන් දස අත, කුල්මත් කරවමින් සවන්
තුරුලිය පුබුදලා පෙති පෙති, කෙමි පුරවා, තුටට නුවන්
මිහිලිය, වඩම්මා දෝතින්, පුදදෙයි ඇගෙ සිසිල් පවන්

හරිතය පැටලිලා දෙනෙතේ ඉදිකර ඉමිහිරිම විමන්
තුසිතය මවන සුකොමළ කුළු, හිඳිනා මෙහෙවරක කමන්
විජිතය එකලු කර වඩිනා ළහිරුගෙ මුකුලිතයි ගමන්
ලලිතය, විහිදමින් රැස්, සිඹ සිඹ කිඳ, හරින ගිමන්

ලදිමිය නෙතක් නොදරණ, බර, බෝ සුන්දර ඇයගෙ වතින්
විඳිමිය ලද පිනෙන් පොඟවා ගත, නිල්ලේ ළගිමි සිතින්
වනමිය, ලතාවන් පෙව් රන්රස හොවලා ඇක, විජිනි පතින්
පුදමිය තුති ගරුව සොබ මව්, නුඹෙ පෙම්බර ළයට නිතින්

28/04/23
පහුගිය සති දෙකක් මුළුල්ලේ වින්ඳ සොබා සිරිය
මෙසේ වැනුවෙමි.

සමන්තා

නිශා කලෙහි නිල් නුබ ගැබ දිදුලන තාරුකා
වසා තුරෙහි පිබිදෙන්නේ මියුලැසි සේපාලිකා
මුසා නොවෙයි පාරිශුද්ධ නුඹමය බාලිකා
ලසා බිමට පතිත වුවද පිසදාලමි ගතෙහි වාලුකා

ගතේ සුවඳ මල් මුව රද දසත පුරා හමන්නේ
විතේ බමර රස මුසු තැන් ආලෝලන කරන්නේ
නැතේ සුහද නුඹ හැර අන් මලක් වෙතින් දැනෙන්නේ
මතේ නැවත නැවත මගේ සිහියේමයි රැඳෙන්නේ

තුනුව සුයාමය මල් කෙමි ලීලා සදහන්
උනුව ඕඝ මදිරා යයි ගලා අරුණුවන්
බිණුව වදන් සිත මිහිරෙන් වැඩීය අභිමන්
ගනුව ගනුව මා ඇමතී නුරා උමතුවෙන්

සරා සඳ ඉසී සිසි කිරණ මත සේපල්
පුරා නිදි නැති රැයකි රුක් මුලෙහි ඕපල්
දරා ගත හැකිවේද අනුරාව ආ කල්
මරා මිණ නුඹයි මට කල් බඳේ මනකල්

සාදයකට ගියෙමි …

සුපිරි යුනිවසිටි චයින බෙලරුස්
ඉංග්‍ලිෂ් මීඩියම් ඇම්බිබියෙස්
මිලියන පහළොවක් විතර වෙයි
හැබැයි ඒලෙවල් උවමනයි

නැද්ද ඊශ්‍රායල් යන්න සිහිනයක්
හොයා ගන්න ලක්ස හතලිහක්
යා හැකිය විසිට් වීසාවකින්
අතරමං නොකරයි ජෝ්ර්දන්

ඔන්ලයින් වැඩක් තරුණියන්හට
හොයමු දහදහක් විතර දවසට
සැපයේ කෑම නවාතැන් දෙකම
ඕලෙවල් ඉල්ලා නැත තවම

කොම්පෝස්ට් හදමුද ගෙදර සිට
බඩු ගන්න එන දාට කෑෂ් අතට
පොඩි ඉඩක් හොයා ගන්න බැරිද
ඒ ඩොක්ට නොව මේ- විකාරද

17.05.2023

🌹….එක දවසෙන් මව්ගුණ සැමරුම…..🌹

හැඩ වැඩ කළා මේ ජීවිත වල ගමන
අම්මා නැමැති දෙවඟන මෙලොවට පැමිණ
බුදු හිමි පවා ඇත මව් ගුණ කඳ දෙසන..
නිවසේ බුදුන් ලෙස ඇය හට නම තැබින..🌹

උදයේ සවස මවගේ දෙපතුල අල්ලා
කීවත් අම්මගේ ගුණ කඳ ගැන දල්ලා
සත්තයි ඇති නොවෙයි මව් සෙනෙහස ඉල්ලා
උල්පත වගෙයි දාරක සෙනෙහස ගල්ලා…🌹

මවසතු නොනිම් කරුණා ගුණයෙන් පාවී
සැනසූ ලොවම ආදර සිහිනෙන් දේවී
එතරම් උතුම් ගුණ කඳ සිහියට ඒවී
කිමදෝ මවට කැප එක දිනයද පේවී….🌹

ඇගේ මුළු දිවිය දරුවන් හට කැප කරලා
දරුවන් නිසා කඳුළැලි සයුරක් හෙළලා
වසරක් තිස්සේ තම මව අමතක කරලා
කුමටද ඉතින් මව් උපහාරය පුදලා ….🌹

අසරණ මහළු අම්මා ඇදගෙන කුදලා
ගෙන ගොස් ඇගේ පුතු මව මඩමට දමලා
මව් දින සැමරුමට ඔහු අද දුව පැනලා
කුමටද මෙවන් අය මව හට වැඳ වැටිලා ….🌹

බටහිර දේසේ මිනිසුන් දින වෙන් කරලා
සමරා සතුටු වන මුත් මව් ගුණ ගයලා
කුමටද අපිත් ඒ අය පසු පස වැටිලා
සැමදා ගයමු ගුණ මව දෙපතුල වැටිලා ….🌹

මව හට පියා හට දින දින වෙන් කරලා
ජලයට ගහ කොළට තව දින වෙන් කරලා
කුමටද දවස් තුන් සිය හැට පහ බෙදලා
නොසිතා සිටියි නම් මේ ගැන මම ඔබලා ….🌹

දින වෙන් කෙරුම නැහැ නොවැ වැදගත් වීලා
වටිනවා සැලකුවොත් සැමදා සිහි කරලා
මව සහ පියා දෙපළම සතුටින් තියලා
සැනසෙමු අපි සැවොම සතුටින් පින් පුරලා ..🌹

කිරිල්ලියක් තමයි මං…

අහස විසල් විසිතුරු බව දැන දැන ම
කැමැත්තෙන් කූඩු උන
පොඩි මාල ගිරවියක් මං..
කූඩුවක් තනාගෙන බිජු ලන්න හිතාගෙන
උපන් බිම් හැරදමා නාදුනන ඉසව්වට
සංක්‍රමනය වෙච්ච
ප්‍රේමාතුර ලිහිනි කිරිල්ලක් මං….
විශ්වාසයේ තලයෙන් විහින් තටු කපාගෙන
කූඩුවක කැමැත්තෙන් කොටු උන
හැඩකාර වැඩ දන්න වඩු කිරිල්ලක් මං..
පිල් හලන බව නොම දැන
මොනර නැටුමකට නතු උන
අහිංසක සෙබඩක් ය මේ මං…
දුක හිතේ හිර කරන්
හෙමි හෙමි මුමුනමින් මිස
හඩනගා හඩලලා කවදාකවත්
කියනු බැරි
කෙකරගානා කිකිලියක් මං…
මියැදුනත් හැරනොයන
සසරේම පතා ආ එකා මත්තෙම නැහෙන
මෝඩ පොල්කිච්චියත් මේ මං..

ඔව් මං කිරිල්ලියක් …

කේයස්ට ලියුමක්

මාතෘකාවක් නැති කවියක් හෙවත් අම්මලාගේ කවියක්

ගලනව ගලනව
ඉවරයක් නැතුව
ඒක කඳුළු ගංගාවක්

අම්මලාගේ කඳුළු විතරක්
ඇයි උල්වෙලා වැටෙන්නෙ

වැටෙන්නෙම අපේ පපු කැවුතු
උඩටමයි
හරියට බඹරු සීයක් එකපාර
අනිනව වගේ

Perth, Australa

තෙමගුල

පෙරදිගින් සඳ පායමින්
සල්වනය දෙව් විමනක් වුනේ
සල්මලින් නැහැවෙමින් පිංවත් බෝසතුන් ලොව බිහි වුණේ
සත්පියුම් මත සක්මනින් වැඩ
සීහනාදය පැතිරුවේ
වෙසක් සඳ මෙනි සිදුහතුන්
මහාමායා දෑතට දිදුලුනේ

ඇසළ සද ඇති රෑක ගිහිගෙය හැරයමින් ⁣හැම අත්හලේ
බවුන් වඩමින් මැදුම් පිළිවෙත පමනි
හිමි මාවත උනේ
පාරමී ගුණ මාර සේනා වලකමින් බලවත් වුනේ
වෙසක් සඳ බෝ සිසිල අතරින්
බුදුහිමිට ⁣වැදුමන් කලේ

ලෝ සතුන් දෙවි බබුන් අඳුරින්
මුදවමින් පෑ මෙත් සිත
මෙල්ල නැති අලි ඇතුන් දමනය කෙරූ කරුණා මහිමය
වෙසක් සඳ අදටත් කියයි
පිරිනිවන් පෑ හිමි අරුමය
එකින් එක සල් මල් වැටෙද්දිත්
සුවදවත් උපවත්තන

බිම තියන්න ඔය කරේ තියෙන කද

ඕජාව පෙරි පෙරී හමන මළ දුගදින්
නිල මැසි කැල බොහෝ පිට දිගේ දගලමින්
ඔහු වටා එති එතී ලුහු බදී පිටුපසින්
මල සොයා යන ලෙසින් බිගු රැසක් මෙන් තොසින්

උපන් කුලයෙන් ලැබුන රැකියාව කරති උන්
උජාරුවට යයි සසර සැපක් ලෙස සලකමින්
උසස් කුල වල ඇත්තො යනෙන විට මහ මගේ
කානුවට බසී උන් බිමට බරවූ නෙතින්

දිනක් මග යන අයෙකු නතර විය ඔහු අසල
දෙනෙත් හැර බලන්නට බියයි ඒ කවරෙක්ද?
අශ්ව රියකුත් නොමැත, පිරි වැරූ සෙනග නැත
අත දැරූ ආයුධද, දඩු මුගුරු කිසිත් නැත

‘පුත සුනීත නැගිටින්න, ගොඩවෙන්න කානුවෙන්’
නමින් අමතන මෙලෙස කවුරුන්ද මුදු බසින්?
‘නොහැක හිමියනි මහට, එන්න ඔබ වෙත එලෙස
ඉවත් වනු මැන විගස, අසුචි කද පිලිකුල් ය’

‘ඔබ නොදත් දෙයක් අද, කියා දෙමි මම මෙලෙස
සිනිදු සමකින් වැසුනු අසුචි කළයක්‍ ය කය
උපදිනා සැම සතුන් ටම පොදුය ඒ දහම
බිම තබනු අසුචි කද, නැගිටින්න පුත සුනිත’

බ්‍රහ්ම ස්වරයෙන් අමතන හිතවතා කවරෙක්ද?
බලන්නට බිය ගෙනෙයි දෙනෙත් හැර හිස ඔසව

හිරු දහසක් පෑවූ සේ අදුර පහවිය විගස
වසා සිටි ඝණ තිමිර විවර විය ඒ මොහොත
බිම තැබී වසුරු කද,
පුබුදු විය මනු දහම
ඔහු ගියේ අරන වෙත
මුනිදු සෙවනැල්ල ලෙස

ප්‍රේමය නම්

ප්‍රේමය නම් කිමැයි කියා
පෙම් නොකළ අය
විමසිය යුතු
ඒ ගැන අපමණ විස්තර
පොත පත උපුටා දක්වා
උන් ඔබ හට කියාවි

ප්‍රේමය නම් කිමැයි කියා
පෙමට අර අඳින අය
විමසිය යුතු
නෙක වර්ණයෙන් අහස් තලයේ
රූ රටා හැඩ තල මවමින්
උන් එය සිත්තම් කරාවි

ප්‍රේමය නම් කිමැයි
පෙමින් පැරදී අඩන අය
විමසිය යුතු
ටිප්පණි ටීකා සහිතව
කවි පද ගී පද බඳිමින්
උන් ඒ ගැන කියාවි

ප්‍රේමය නම් කිමැයි කියා
ප්‍රේමවන්තයන්ගෙන් නම්
කිසිදා නොඇසිය යුතු
ගොළුවී තුරුළුව සිටිනු විනා
උන් දන්නා වෙන වදන් වැලක් නැති

පැතුමන්

දිනෙක පසුගිය හිරුත් ඇරඹිය බක් මහේ හරි ජයට සැරසී
නැවුම් සිතුවිලි එකට ගොනුකොට අපි සැවොම ඇත එයට එක්වී
බතක් නොයිදුනු සෑම නිවසට එවමි සුළඟක් කිරට මුසුවී
ලැබේවා දිරි ඉන්න සැවොටම බිඳුණු පැතුමන් ලඟදි නොවැටී

සුකුමාල බොළඳ ගැහැණිය

සුකුමාල බොළඳ ගැහැණියද
ඔබ?
පිරිමි හිතට දරන්න බැරි
බරක් අභ්‍යන්තරයේ නිදන් කර
මේ කරනා කැප කැපකෙරුම
යශෝධරා කල වගේද ?
සිදුහත්ලා ඔබලා දා ගිය දා පටන්
අද වෙන්තුරු කෙරු
ඒ කැපකෙරුම්
චාරිත්‍රයක් නේද?
නොවැදුවේනම් මහමායා සිදුහත්
තිබේද අද ලොවට නිවනක් ?
ඔබ කරනා මේ කැප කෙරුම්
දනීනම් පිරිමි හදවත්
හඩයි නේද ගැහැනුන් සේ ?
නෑ නැ පිරිමින් සේ.

බිමට ඇද දැමු සමරු අද, අදිරද රුක …!

පුතුට තෙද නිති පැතුව පෙර විසු විරු නෙක

පෙරට වැද සිඳ දැමුව බැමි අදිරද සක

ඉහට දද ජය එසැවු ජනරජ සිරි ලක

දැයට අද අමතක ද, දින මැයි විසි දෙක ?

නිවට ලෙද ලද නිදහසක නැති සුව මොක

ජයට නද දෙත සැමැරුවද සුදු ගැති බක

දැයට පුද නිසි නොමැති වගතුග එහි දැක

බිමට ඇද දැමු සමරු අද, අදිරද රුක ….. !

හෙටට දද දැයෙ ඉහළ නැඟුමට රිසි නෙක

පෙරට වැද සැම සුරැක උරුමය සිරි ලක

නොරට කද බැඳ දැමුම වලකමු විඳ දුක

විරුට පුද නිසි එයයි මියැදුණු රට රැක …. !!

2023 මැයි 22