මේ ගඟ
පසුකොට යන හැමවිටම
සිහිවෙයි මට නුඹ ද

දිනෙක බොරය එහි දිය
දිනෙක පැහැදුල් ය අපමණ
නමුදු කිසිදින මේ ගඟ
සඳ පහන් රැයක
මා දැක නැත.

පියා නෙත් මොහොතකට
බරකොට හිස රිය අසුනට
ඉදින් බැලුවෙමි මම
සඳ පහන් රැයේ ගඟ දෙස
වේගයෙන් ඇදෙයි රිය
මධ්‍යහ්න අඳුරු අහසක් යට
සොයා ගමනාන්තය

සැබැවින්ම සඳ පහන් රෑ ගඟ
අහා ! කෙතරම් මනරම් ද

තරු අහුරු ගං දියේ ඇවිළේය
උණපදුරු නැවී හාදුත් දේය
රිදී දිය තළා මින් පිහිනාය
වලා බිජු ප්‍රීතියෙන් සසැලේය
නුඹ සුසුම් සවන් අග
රැව් දේ ය

යළිත් ඇස් අයාගෙන
කවුළු තිර මෑත් කොට
බැලූ සඳ ගඟ දෙස
අහෝ ! නොදුටිමි ගඟ
එ ගඟ පසුවී ගොස් ය.