වැව් කන්ඩියට නෑගම් එන පුර හදට
පාවඩ එලන්නට සැරසෙන තරු කැලට
යහන තනන්නට වෙහෙසෙන නිල් ගැබට
චාමර සලන්නට හැකි වෙද මද නලට

සද කැන් වැටී දිලිහෙන රන්වන් වතුරේ
සේරුන් නා ගනී කලකින් ලද මිහිරේ
සෙවනැලි රග දේවී කෙකටිය මල් පදුරේ
නිදිගත් ඕලු මේ සිරි බලනට ඇහැරේ

වවුල් පියාපත් වදිනා නාදයට
දවුල් බෙර පදය පරයන තාලයට
දිවුල් ගහේ එල්ලී සිටි සාරයට
තැවුල් නිවේ මේ සුන්දර කාලයට

මෝරා වැඩෙන සද මඩලේ කාන්තියයි
කුමුදු කුසුම් සිත් පුරවන ශාන්තියයි
සිතුවිලි ඉමක තනිකරවන රාත්‍රියයි
සරතැස නිවා මල් පුදින සුයාමයයි

සැම සුවදින්ම පෙරමුණ ගත් සිල් සුවදයි
නල මුදු රැල්ලෙ දැවටී ගත සිත සනහයි
බෝ පත් සද කැලුම් සමගින් බණ තෙපලයි
හදවත් නිවාලන දම් සාදයේ සිසිලයි