කටු කැලේ පිටිසර මල් පිපී නගරයේ…
දුරු කටු කැලේ නෙක මල් පිපී
සුවඳයි ගමත් – පිටිසර මගේ
සුව`ද විලවුන් වගේ – සුවඳ නැහැයට ගෙනේ
නගරයේ පිපී ඇත
එවන් වනමල් අගේ – මගේ පිටිසර ගමේ…
බුදු පතුල සිඹ ගන්න අරලියා හිනැහිලා
සුදු දෑ සමන් මල් මානෙල් නෙළුම් හා
ඉද්දමල් වතුසුද්ද වට්ටියක සැරසිලා
අතින් අත පා වෙවී බුදුගෙට ම ගිහිල්ලා
බුදුගෙට ම ගිහිල්ලා…
කුමුදු රෑ කුමාරී කොහේ දෝ සැඟවිලා
දහවලට නොපිපී ම සඳුට අවනත වෙලා
සුව`ද රෑ කල ගනුව කවුරු ඇත නිදි වරා
පන්මලී හා රෝස කටු අත්තකට වෙලා
කටු අත්තකට වෙලා…
අලුයමට පුබුදු වන මලකි සේපාලිකා
පිපී නොරැඳී කිමැයි මියෙනු ඈ පරවෙලා
පිපෙයි දෙව් විමානේ පරසතු ද මදාරා
කිසි දිනෙක කිසිවකු ද නොදුටු මල් නොමියෙනා
නොදුටු මල් නොමියෙනා…
ලියතඹර මැඩෝනා උඩවැඩිය මල් අගේ
සිත් ගත්ත බව හැබැයි දැකුම ඉසිවරුන්ගේ
ඉඩ දුනි ද බඹරුන්ට සිප ගෙන ම පැණි බොන්ට
නොබැණ ඉඩ දී කිම ද කිසි දිනෙක දුක් නොවී
කිසි දිනෙක දුක් නොවී…!