කොපමණ හැඬුවත් කෝ මළණුවන් මගේ !
මතකය අවදියෙන්...
රැහැයි නද පරාදයි නුඹ හැඬු හැටී
ඇසෙයි-ඇසෙයි නින්නාදය සවන් ගැටී
ගැහෙයි තව ම හදවත් ඒ හ`ඩින් කැටී
දැනෙයි අපට නැති සොව පාලුවක වැටී...
මතකයි සාරි පොටෙ එල්ලී අම්මාගේ
දම්පල් විදු පියසෙ මල්ලී සංවේගේ
පෙන්නුවෙ ඉගෙන ගන්නට මැල්ලී - වාගේ
දුන්නේ තාත්තා ඇද සල්ලී - බාගේ...
දඟ දන අයුරු ගෙදර ද පාසල ද කියා
මඟ වෙනසක් වුණේ නැහැ අඬ දඹර නයා
රඟ දක්වමින් කකියන හිත දවන නියා
කඟ වෙස ගති ය පෑවයි හදවතට තියා...
ගෙය පිටුපසින් තිබු කුඹුරේ ඉපනැල්ලේ
දිව්වෙමු තරගයට අපි හැම එක එල්ලේ
යහළුවො-යෙහෙළියන් සේ අපෙ සෙවනැල්ලේ
සිටියේ නුඹයි මල්ලියෙ අද නැහැ රැල්ලේ...
මා දැන නොසිටි රහසකි නුඹ රැගෙන බවේ
ආ බව එතෙක් සඟවා අපෙ මව්ගෙ මුවේ
දා ගිය ගමන් අවසනැ අප රුදුරු ලොවේ
ආ-යුෂ අඩු ව නිම කළ වෙ ද නොසිට පවේ...
හැම විට ජේත්තුවට ම නුඹ ඇඳුම් ඇඳ
සැමගේ ආදරය දිනමින් සතුට විඳ
කැමැති ව හැඟුම් “දැය සුරකිනකමට” සොඳ
රැකුමට ගියේ උතුරට අපෙ සිහින බිඳ
වනසන විට දි රුපුණන් රට සරා ගෙන
වැනසෙන විට දි දෙපසින් අවි අරා ගෙන
සැනසෙන විට දි පිරිසක් ඒ දරා ගෙන
නැති වුණෙ එහි දි දූ - පුතු ම ය මරා ගෙන...
දැඩි හිත ඇති ව පුහුණුව ලැබ හමුදා වේ
වැඩි පිරිසකට නුඹෙ සිත නැත හමු වූ වේ
හැඩි-දැඩි සුළං හමුවේ නැත පසු බෑ වේ
සැඩි-යෙකු නොවන් නුඹ පර රුපු සි| දෑ වේ...
ඇසුවේ මා පැනය මගෙ හිත කිති කැවු ණූ
නැසුවේ කොපමණ ද ගණනින් මට කිය නූ
දුන්නොත් මෙමට කොසු මිට ඔහු අත තිබු ණූ
අවියෙන් මැරෙන්නේ කවුදැයි දැන් කිය නූ...
ඇසුවේ පැනය හරි පිළිතුර දැන ගන්ට
ඇසුවේ මගෙන් ඒ පැනය ම සිත් දෙන්ට
වැසුවේ ඔහුගෙ අයිතිය මට නොකියන්ට
පැතුවේ එක දෙයයි දැය එක්සත් වෙන්ට
කිව්වත් දහස් වර අපෙ මව් කකුල් බදා
ගත්තේ නොම ඇයි ද වෙනතක් සිතත් හදා
අදිටන සිතේ පොර කෑ හැටි වචන යොදා
කිව්වේ එයයි නෑ වෙනසක් වුණේ එදා...
ස- වියත් එඩිය පෙන්වන්නට මීට වඩා
තිබුණත් මඟක් ගත්තේ නුඹ ඇයි ද කුඩා
කි-ව්වත් සිය-දහස් වර නෙතු කඳුළු කඩා
බ-ලවත් ඉල්ලීම ඉවතට දුණි ද විඩා...
හදවත පතුළෙ ඇති දුක ගනු බැරි ව දරා
උණුකර රුහිරු බිඳුමත පපු කැණැති ඉරා
ගත සර පණ ගතිය මොහොතින්-මොහොත මරා
පිට වී ගලයි බටහිර රත් අඹර පුරා...
රිදුමෙක සුසුම් හඬ මෙන් ගඟ දිය ඇද් දේ
තුරුලිය හඬ -හඬා උමතු ව මෙන් පැද් දේ
කේතකි ගුහාවල කළු උණ බට සද් දේ
සුළඟින් වැයේ ශෝකී මළ බෙර සද් දේ...
වියැළී මැරී තිබු ගස්වල ඉපල් දිගේ
අහසේ කඳුළු බී නව දළු රිකිලි නැඟේ
මව්-පියො-සියන්ගේ කඳුළින් පොළොව පෙඟේ
කොපමණ හැඩූවත් කෝ මළණුවන් මගේ!
2022.06.01
රැහැයි නද පරාදයි නුඹ හැඬු හැටී
ඇසෙයි-ඇසෙයි නින්නාදය සවන් ගැටී
ගැහෙයි තව ම හදවත් ඒ හ`ඩින් කැටී
දැනෙයි අපට නැති සොව පාලුවක වැටී...
මතකයි සාරි පොටෙ එල්ලී අම්මාගේ
දම්පල් විදු පියසෙ මල්ලී සංවේගේ
පෙන්නුවෙ ඉගෙන ගන්නට මැල්ලී - වාගේ
දුන්නේ තාත්තා ඇද සල්ලී - බාගේ...
දඟ දන අයුරු ගෙදර ද පාසල ද කියා
මඟ වෙනසක් වුණේ නැහැ අඬ දඹර නයා
රඟ දක්වමින් කකියන හිත දවන නියා
කඟ වෙස ගති ය පෑවයි හදවතට තියා...
ගෙය පිටුපසින් තිබු කුඹුරේ ඉපනැල්ලේ
දිව්වෙමු තරගයට අපි හැම එක එල්ලේ
යහළුවො-යෙහෙළියන් සේ අපෙ සෙවනැල්ලේ
සිටියේ නුඹයි මල්ලියෙ අද නැහැ රැල්ලේ...
මා දැන නොසිටි රහසකි නුඹ රැගෙන බවේ
ආ බව එතෙක් සඟවා අපෙ මව්ගෙ මුවේ
දා ගිය ගමන් අවසනැ අප රුදුරු ලොවේ
ආ-යුෂ අඩු ව නිම කළ වෙ ද නොසිට පවේ...
හැම විට ජේත්තුවට ම නුඹ ඇඳුම් ඇඳ
සැමගේ ආදරය දිනමින් සතුට විඳ
කැමැති ව හැඟුම් “දැය සුරකිනකමට” සොඳ
රැකුමට ගියේ උතුරට අපෙ සිහින බිඳ
වනසන විට දි රුපුණන් රට සරා ගෙන
වැනසෙන විට දි දෙපසින් අවි අරා ගෙන
සැනසෙන විට දි පිරිසක් ඒ දරා ගෙන
නැති වුණෙ එහි දි දූ - පුතු ම ය මරා ගෙන...
දැඩි හිත ඇති ව පුහුණුව ලැබ හමුදා වේ
වැඩි පිරිසකට නුඹෙ සිත නැත හමු වූ වේ
හැඩි-දැඩි සුළං හමුවේ නැත පසු බෑ වේ
සැඩි-යෙකු නොවන් නුඹ පර රුපු සි| දෑ වේ...
ඇසුවේ මා පැනය මගෙ හිත කිති කැවු ණූ
නැසුවේ කොපමණ ද ගණනින් මට කිය නූ
දුන්නොත් මෙමට කොසු මිට ඔහු අත තිබු ණූ
අවියෙන් මැරෙන්නේ කවුදැයි දැන් කිය නූ...
ඇසුවේ පැනය හරි පිළිතුර දැන ගන්ට
ඇසුවේ මගෙන් ඒ පැනය ම සිත් දෙන්ට
වැසුවේ ඔහුගෙ අයිතිය මට නොකියන්ට
පැතුවේ එක දෙයයි දැය එක්සත් වෙන්ට
කිව්වත් දහස් වර අපෙ මව් කකුල් බදා
ගත්තේ නොම ඇයි ද වෙනතක් සිතත් හදා
අදිටන සිතේ පොර කෑ හැටි වචන යොදා
කිව්වේ එයයි නෑ වෙනසක් වුණේ එදා...
ස- වියත් එඩිය පෙන්වන්නට මීට වඩා
තිබුණත් මඟක් ගත්තේ නුඹ ඇයි ද කුඩා
කි-ව්වත් සිය-දහස් වර නෙතු කඳුළු කඩා
බ-ලවත් ඉල්ලීම ඉවතට දුණි ද විඩා...
හදවත පතුළෙ ඇති දුක ගනු බැරි ව දරා
උණුකර රුහිරු බිඳුමත පපු කැණැති ඉරා
ගත සර පණ ගතිය මොහොතින්-මොහොත මරා
පිට වී ගලයි බටහිර රත් අඹර පුරා...
රිදුමෙක සුසුම් හඬ මෙන් ගඟ දිය ඇද් දේ
තුරුලිය හඬ -හඬා උමතු ව මෙන් පැද් දේ
කේතකි ගුහාවල කළු උණ බට සද් දේ
සුළඟින් වැයේ ශෝකී මළ බෙර සද් දේ...
වියැළී මැරී තිබු ගස්වල ඉපල් දිගේ
අහසේ කඳුළු බී නව දළු රිකිලි නැඟේ
මව්-පියො-සියන්ගේ කඳුළින් පොළොව පෙඟේ
කොපමණ හැඩූවත් කෝ මළණුවන් මගේ!
2022.06.01