දෘතරාෂ්ට විරූඩ විරුපාක්ෂ වෛශ්‍රවණ
සුමනසමන් කතරගම උපුල්වන් විභීෂණ
පත්තිනි අයියනායක කඩවර නාථ
දෙයියනි වැහිලාද ඇස් කන් මොහොතකට

විලාපයකි අසරණ හිත් වල සරන
පෝලිම් වල හිස් හිතින් පෙරමග බලන
හිස් වුන කුසින් හිස් අහසට හිනා වෙන.
දරු පැටවුන්‍ ය කතිරේ පව් ගෙවාලන

දකින දකින හැම මුහුනෙම මලානික
සුන්වූ නටබුන්‍ ය තැනු මාලිගා වල
අදුරට ආවඩා කුසගින්නේ නිදන
අසරණයින්ට හෙට හිරු මොට දැයි නැගෙන

රන්මසු වලට ගිජු වුන බහිරව ප්‍රේත
මල ආත්මයන් රජ කරනා කලෙක මිස
මෙහෙව් දුකක් කවදාවත් විද ඇත්ද
තිස්තුන් කෝටියක් දෙවියනි නොපෙනේද

සතර වරම් දෙවියනි කොහෙ වැඩලාද
තුන් සිංහලේටම මුන් මහ හෙනයක්‍ ය
බිල්ලට දී නොදී රට බේරා ගන්න
පමා නොවී ආකාසෙන් බැස එන්න .