ස්මරණය කරමි
නිරන්තරයෙන්
සිතුවමක් සේ පෙනෙන
නුඹ දෙනෙත.

රාගය ද ,විරාගය ද,
රුදු බව ද, මුදු බව ද
වෙන යම් හැඟුමක් ද
සැඟවී ඇත්තෙ ඒ තුළ?

එබීගෙන නෙත් දෙකට,
වරු ගණන් ඉදින් සොයමි මම.

විසල් කොට ඇඳ බලමි
සුධවල පතක ,පන්හිදක්
මකනයක් අත ඇතිව,
වරින්වර වෙනස් වෙයි
එසඳ නුඹ නෙතේ බිම් දසුන
වලා මෙන්
අයාලේ යන
මගේ සිතුවිලි සමඟ
සුළි නගයි අපමණව ඔය දෙනෙත
නිහඬව ..

එවිට මට පෙනෙන්නේ

රාගී
විරාගී,
රුදු
මුදු,
හිංසක
අහිංසක,
සසල
නිසල,
තෙත්
උණුසුම් ,

දෑසක් එබෙන'යුරු
මා වෙත...