අයෙක් :
වැහිළිහිණියනි සක්මන් කල අහස පුරා
රැව් දුන්නේද මා දොම්නස ගුවන සරා
දරනු බැරුව අහසට පැවරුවේ එදා
ඔහුගේ මතකයයි දුටුවොත් කියනු හොදා

වැහිළිහිණියෙක් :
සක්මන් කරන කළ සිත් සේ අහස පුරා
ගැටුණා ගතේ බොහෝ සුසුම් පවන සරා
වෙන් කල නොහැක හිමිකරු වෙකු එයට සදා
බොහෝ සුසුම් හිනැහෙයි අර මේඝ බදා

අයෙක් :
මේඝ වලා මට හෙන හත ඉල්ලයිද
අහස් ගැබෙත් තුන් ශාපය ඉල්ලයිද
නුබ නැති කල වැසි නැත මා මියයයිද
මා සුසුමන් බර වී නුබ දෙදරයිද

වැහිළිහිණියෙක් :
සතුටින් දරා නුඹේ දොම්නස් මේඝ වලා
අහස් ගැබට බරවී හිනැහේය සදා
වැසි නැති කල නුඹේ දොම්නස් සින්න වෙලා
අහස හඩයි මහ මුහුදට ලන්සු තියා