ඈත අභ්‍යවකාශයේ
හුදකලා තරුවක් ව මා සරද්දී
කොහේ දෝ චක්‍රවාටයකින් ගැලවී විත්
කක්ෂ ගත වුනා ඔබ මා වටා
ඉතිං වියවුලක්මැයි
මගේ හුදකලාවම දැන්

අසුරු සැනෙකටත්
වඩා හදිසියෙන් ඔබ මා තුල
මා ඔබතුල

කංසා දුමක් උගුර හරහා ඇදී
පෙනහළු පුරවා සරන විට
මනසේ රස හැඟුම් පුබුදා
දෑස් අඩවන් වූ ඔබ සිටියා
මා සිරුර වෙලාගන.

ඒ නිමේෂය තුල කැටිවුණු
ජීවිතයම මිහිරි වියවුලක්..

එතැන් සිට
මගේ හැම වියවුලක් මැදම
ඔබ සිටියා...
වියවුලම ආත්මය කරගන
මා අසලම දැවටී දැවටී..

සිහින් කෙහෙරැලි
එකින් එක ගෙන
ජීවිතය යලි ගොතන්නම්
ඔබේ පිළිවෙල මගේ වියවුල
එකට ඇඹරුණ රටාවක් යස