පදික වේදිකා මත දිවි මංපෙත,
පුංචි ළදරුවන් බත් හුලු ඇහිදින
දුටුවත් නොදුටුව සේ රිය තුල හිඳ
කවුලු දොරින් නෙත් ඉවත බලා

රස මසවුලු පිරි සුවිසල් මන්දිර
සැපවත් ජීවිත සුරසැප විඳිමින..
ගේට්ටු දොරපලු විවර කෙරෙනතුරු..!
අසරණ දෙනුවන් සිඟමන් අයදින...

හිමි තැනැත්තටයි හැම සැපක්ම හිම්
නැති තැනැත්තාට කිසිවක් නොම හිමි .
ඇති නැති පරතර කවුරුන් මැව්වද
දෙවියනි නුඹ කොහිදෝ ඉන්නේ?

තමන් ගැනම නිති ලතැවෙන හදවත්
අනුන් ගැන නොමැත කිසිම තැකීමක් !
මනුස්සකම් අද කෝ මිනිසුන්ගේ..
හිත්වල කෝ අද තෙතමනයක්..?

කුමටද දන් පින් ලොවට පෙනෙන්නට..
පුහු මාන්නයෙන් හිත පුරවාගෙන..
පොදි බැඳ කුමටද වස්තු සම්භාර..!
දිනයෙක යායුතු සියල්ල අතහැර ..!!

පරසිදු වෙන්නට පින්කම් කරමින්.
මහා දානපති සත් පුරුෂ තොමෝ
පාර සොයන්නේ දෙව්ලොව යන්නයි
දිවියේ අනියත බව නොම වැටහී..!

නොතිර,අතිර බව නිතිනි පසක් කර
පිවිසිය හැකිනම් මැදුම් පිළිවෙතට..
දිවිය හැඩවේවි ..
හරිමග පෙනේවි
විවර කරන් නිවනට මංපෙත්..!