සැබෑවක්දැයි
ඇසූ බස් නෙක මුවින්
ආදරය මිය ගියැයි
සැක නැතිව දැනගනුව

සැරිසැරීයෙමි නුවර
සොවින් බර හදවතින්
සොයා ඒ මළ ගෙදර

ආදරය
බෝ කළින්
මට වඩා
හදාරා වනපොත්වැ' හද රැදුණු
ශාස්තෲවරුන් ඇති
මග දිගේ විමසමින්
කොහිද ඒ මළ ගෙදර
සැරිසැරීයෙමි නුවර

ආදරය
සෙල් මුවා කර තැනූ
තෙළි තුඩින රස මැවූ
මහැදුරන් විමැසීමි
හද රිද්ම පුද තබා
තැනූ ඒ
ආදරය
නෙතු පියා සදහටම
නිදන ඒ මළ ගෙයට
යන්ට මග

ආදරය
ලද නොලද
විරහ රස
ගේය පදයක මැවූ
සොදුරු කවියන් හමුව
විමැසීමි
යන්ට මග

ආදරයෙ මළගමට
යන්ට මග විමසමින්
සරන පිස්සකු
දකිනු වස්
මග දෙපස රැස්වැ ඉස්සී බලන
සැමද විමසා බැලිමි
කොහිවේද මළ ගෙදර

හැරී ආපසු
සොවින් බර හදවතින්
පා නගමි

ගලයි මා පැමිණි මග යටකරන්
කාල වන්
දුගඳ පිරි
මියෙන රුධිරය දහර
ආදරය මිය යමින්
හදවතින් ගලායන ....