රන්වන් බෝ මළුවයි
නිල්වන් කෙත් යායයි
බාලේ අම්මා මට සිහි ගැන් වූ
හෙළයේ උරුමෙ එයයි.

පැරකුම් සයුරේ නැඟෙනා රැල්ලකි
ඒ සිංහලේ හඬයි
සමාධි බුදුරුව අබියස දී නම්
ඒ දම් දීපෙ වගයි
අතීතයේ රන්දහදිය මුසු වී
සිහළේ සුවඳ හමයි
ලක් බිම අප සැම එකමුතු වන සඳ
හෙළයේ ගීය එයයි.

කුල ගොත් හැම දේ අතැර පෙරට යමු දියුණුවෙ දොර එතනයි
දිරිය වඩා පෙරමුණටම යමු අපි
අනාගතය මිහිරයි
රන් දහදිය බිඳු ගත දැවටෙන විට
සිරිලක් බිම සුවඳයි
නංවමු රට දැය එකමුතු වී අපි
දිවියේ අරුත එයයි.