විය කෙමෙන් ගෙවෙන සඳ ඉරි තැලී රැළි වැටෙන
නොපෙන්වන සුමුදු බව නැති විටෙදි විලේපන
සඳ වතද පරදවන ආවාට පිරි මුහුණ
කුමට මලකට උවම් කෙරුවේද ලොව පිපෙන

කදුළු කැට පිරුණු සද බොදව උණු දිය ගලන
සුද බැදුණු විට කෙමෙන් දීප්තිය පහ කරන
උදෑසන දෙකෙලෙවර රළු පරලු කබ පිරෙන
දෑස නිල් නුවන් සේ කවුරු දුටුවෙද අරුණ

කාලයට ඉඩදෙමින් 'සුදු' වෙවී ඔහෙ හැලෙන
රැලි වැටී වක ගැසී සුගද අත් හැර දිවෙන
දින දෙකක් නොපීරුව හොතින් හෙම පටලැවෙන
කෙස් කළඹ සිකි පිලට කරුණ කිමැ සමකෙරුන

මුවඟ මසවුළු ගැටෙන විට ඉදුල් දිය රැදෙන
කේට ග්‍රන්තෙන් තෙත්ව නිරන්තරයෙන්  වෙසෙන
නොතැරුවොත් තද වර්ණ අවර්ණව පසුතැවෙන
සුමුදු නා දල්ලකට දෙතොල් සමවෙද සැලෙන

කිරි පාට වියැකෙමින් දුඹුරු පැහැයට හැරෙන
කැඩෙන සෙලෙවෙන වැටෙන සුළු බවම මතුකෙරෙන
උඩු පෙළයි යටි පෙළයි දෙකම එකලෙස නොවෙන
දත් ධවල මුතු පබළු සම කලේ කිමැ නොදැන