බඹර තුඩු සිප ගත්ත
හැම රෑක පිපුණු මම...
කන්නගී නොවේ මැයි
පඬි රටම ගිනි තිබ්බ...
මගේ ලේ කැටියක්ම
කුස අතුළෙ හිර වෙච්ච...
දින ඉදන් දැරුවෙ මං
පදවියකි ගරු උතුම්...

මිණි මෙව්ලෙ මිණි කැටත්
හඩන තුරු බඹරින්දු...
මත් වුණේ හොර රහසෙ
මගේ රුව ලග රුසිරු...
උන් බැලුවේ රස උනත්
පිරුනු ඒ රණ තිසරු...
පුතේ නුඹ නිසාමයි
වැගිරුවේ කිරි බින්දු...

පිරිමි බොටුවෙන් ඇදල
ලේ උරාගෙන බීපු...
මෝහිනිය උනත් රෑ
සොහොන් පල්ලෙන් ආපු...
ගොරහැඩිම හිත් උනත්
මර බියෙන් තෙත් කරපු...
ඇයත් අසරණ මවක්
නැත දරුවා අත් හැරපු...

ඇඟ වික්කෙ කුසගින්න
පුරවන්න විතරමයි...
නැත කිසිම වස්තුවක්
ලොවේ නුඹ විතරමයි...
ජීවිතේ මම වින්දෙ
පුතේ නුඹ නිසාමයි...
දිනෙක මතු බුදු වෙයන්
මං අම්මා වෙනවමයි....