තිස් වසක යුද්ධය ක්
මියගියේ මිනිසුන් ය
මොහොතකින් සුනාමිය
බිලිවුනේ මිනිසුන් ය
පල්ලියේ පාස්කුවෙ
අලු වුනේ මිනිසුන් ය
කොරෝනා නුඹ ත් දැන්
ගෙනියන්නෙ මිනිසුන් ය
නවතින්න මාරයෝ අපි බොහොම අසරණයි
ලක් අම්මා අඩනවලු
ඇකයෙ නැති ලූ ඉඩක්

මැරෙන විට දමන්නට මුවට දිය ඇබින්දක්
හුස්ම පිට කරන විට දකින්න ට නෑ කෙනෙක්
යන විටදී කියන්න ට දයාබර වචනයක්
අනේ ඉඩ දෙන්නෙ නැති මේ පුදුම රෝගයක්

නොමල ගෙයකින් ලබනු කෙලෙසකද අබ ඇටක්
විශාලා මහනුවර ඉදිවේද බිය දැනෙත්
මහපොළොව උසුලාද දෙදරාද හිත ගැහෙත්
ඉතින් ඇති කොරෝනා සමුගන්න ලෝකයෙන් ...