නොකියූ රහසක්

සිහිගිරි බෙයද ඇය තුනුසපුවෙන් සරසා
හදපිරි පෙමක සැමරුම් සිතුවමෙන් වසා
රසපිරි සමය ගෙවු විඳ ඇගෙ රස පහසා
ඇසපිරි කඳුළු මැද සඟවා ගනු කෙළෙසා

පෙළක් ලඳුන් ඇත උඩුකය වසාගෙන
මලක් රැගෙන ඇය තිසරුන් විදාගෙන
කුමක් වීද නොම දැන යන එනා දන
දහක් දේ කියති සිතුවම් බලාගෙන

මල්කම් අඳින්නට වාසල කුළුණු හිස
කැඳවුම් ලදිමි සුපසන් සිත්තරෙකු ලෙස
ඇමතුම් හඬකි කුටියෙන් එන අග මෙහෙස
ඇරැයුම් ලදිමි ඇයගෙන් නවතිනා ලෙස

සිය සිය ලඳුන් යහනට කැඳවනා රජෙක්
ළය හඳුනාද මිස රන්කුඹු ලෙළෙන ලැමක්
සිය හිමිසඳුගෙ සෙනෙහස නොලබනා ලඳක්
ගිය මුත් වෙනත පවසනු හැකි වේද දොසක්

දිවා කලට මල් නෙලුමට යන විලසින්
මුවා වුනෙමු ලෙන් මල්ගොමු අතර සැණින්
නිවා පහන් රෑ බෝවූ කල නොලසින්
පවා ඇදුනි මා වෙත යෙහෙළිය සමගින්

සරදම් ලෙස රජුට පෙන්වා ගැහැණු කම
සිතුවම් කරන්නැයි ඇගෙ රුව තැනක හැම
අයැදුම් කළෙන් ගළවා සළු වැසුණු ලැම
සිතුවම් නොකර ඉන්නේ කෙළෙසකද මම

රැකගනු නොහැකි දා සිය පියබඳ නෙරිය
සිඳගනු මිසක ගෙළ සියතින් වෙන බැරිය
වැළපුණු නිරිඳු නිම කළමුත් දිවි සැරිය
පැමිණුනු මුගලමෙක් නැහැ වෙත සිහිගිරිය