සුන්දරම ළමාවිය
සිප්සතර මතකයන්
ඇළ දොළේ
කඩ පිළේ
පන්සලේ වැව් බිමේ
පළමු පෙම
ගම් පියස
මේ සියලු බීජයන්
යටි සිතේ තැන්පත්ව
කවියකට නගන්නට
සිතට බලකරනමුත්
එකගසිත් එකගකර
නොහැක එය කරන්නට
දුපතට වන විපත
රිදුම්දේ හදවතට
නීතියට වන ගැහැට
කෙලෙස ඉවසාගම්ද?
විනිසුරන් නඩු අසා
පෝරකය වෙත යැවුණු
දුදනන්ව ඉන් මුදා
පියාබන්නට යවන
අවිනීත නිරිදුන්ට
ප්‍රශස්තිය හිමිකරන
හිස් දනන්ගේ හඩින්
සවන වියපත්වීය

ලේ මසින් දිවි පුදා
උතුම් මව් රට රැක්ක
පොලොවයට සැතපෙනා
අපගේම සොහොයුරන්
කොටස්කර විකුනනා
මව්රටේ විපත දැක
සිතනු ඇත අහෝ අප
ඇයි අපේ පණ පුදා
රැකදුන්නෙ අපේ රට?
හඩනු ඇත පොලොවයට

සුවදවත් මල් කැකුළු
දුදනන්ට මසවුලක්
ලෙස ගැනෙන දුපතක
අදුරු පිළිකුල් හෙටක
කෙලෙස කවි ලියන්නද