සඳ වසාගෙන රාහු අඳුර රජ කරන්නේ
වැසි වළා කුළු වැඩී වියන බැද තබන්නේ
නිදි වරා රැය දිගයි සයනෙ සුව සොයන්නේ
බිය ගෙනා දැක සිහින නිතර හද ගැහෙන්නේ

එන තරම් අපහාස ගැහනියකගේ වෙතට
මත ගැටුම් විවේචන රැවුම් ගෙරවුම් එමට
ගිය මගේ වැරදීම පෙරලනව තනි පිටට
බර තබනු තුලාවට දෙපැත්තම එක ලෙසට

මහත් සෙවනක් පැතුවෙ අචල ආදර සිතින්
නැතත් රැකුමක් ලැබුවෙ පැරදුනා ඔබ අතින්
පසක් කර දුන් කුරිරු ලෝදමක තතු මතින්
ගසක් ලෙස දිරා ගිය කඳක් වුනි මා ඉතින්

පොළොව කම්පා කරයි කැළඹෙනව මන අවුල්
ලැමක කිරි බිඳු ගලයි පසාකර හද යවුල්
පිටව පලයන් උදයෙ අනදෙනව මට සැවුල්
අතර දැමුවා මැණික සඟවලා සෝතැවුල්