පැතුම් වලටත් උඩින් කාසි කොළ දිලෙනවා
අඩ පැයක ඉසිඹුවත් අකැප වී ගෙවෙනවා
පුතේ ඔය ඇස් පතුලෙ කාන්තිය මැවෙනවා
යෝධ සවි ශක්තියක් හදවතට දැනෙනවා

ගැටෙන බඳුනක හඬින් පියවි ලොව දකිනවා
සිනාවන් මවාගත් මුහුණු සැරි සරණවා
ඉඳුල් කළ භාජනය වගේ යයි සිතනවා
බඹරු වගෙ දෙඹරු විත් අනින්නට හදනවා

රෑට හඳ දිය දිගේ මගේ හිත දුවනවා
අප්පච්චිගෙ සුවඳ මගේ හිත වහනවා
පුතාගේ උණුසුමත් තාම ළඟ තියෙනවා
උදේ පිපි මලක් සේ මමත් තව ඉන්නවා

කාසි කොළ පෙරළලා පුතේ මුතු අකුරකට
ඉරටවත් නොදෙවෙනිව නැගීයන් අහසකට
පොඩි ඉඩක් තියාපන් හිතේ කොනකට වෙන්ට
එපා රිදවුම් දෙන්න කිසිමදා මිඩියකට

2025.07.04