මකනු බැරි නෙක රටා හදේ ගැඹුරෙම අඳියි
ලියනු බැරි පද ගොතා හිතට කොනකින් එබෙයි
රිදුණු තැන් අත ගගා සෙමින් පිළියම් කරයි
මැරණු හිත ඇහැරවා රෑ පුරා පණ පිඹියි

පියවි දෑසින් ළඟට දිගු කරනු බැරි දෑත
බැඳුණි එකිනෙක තදට නිශාවකදී සීත
කුරවි ගීයක් ගෙතුණු දෙව්ලොවින් බෝ ඈත
මලවි හීයක එතී කරයි හද සමපාත

සඳ පිපුණ මහ රෑක නිදන දෑසට එබෙන
මදකිපුණ ඇත් රංචු සදිසි සිතුවිලි රඟන
නද නොමැති රස කතා එකට ගැළපී ඇසෙන
ලද නොලද බව අතර දුර මකයි සුව සිහින