රැයක් නිදි වැරූ නෙත් වෙහෙසකර බව හැඟේ
මනස් විල කලඹමින් සසල සිතුවිලි නැගේ
සියක් වර ඉපදෙමින් මියෙන මතකය දිගේ
දියත් කරලමි ඔරුව 'කාල තරණය' ගඟේ

ගසුත් අති ඉති සලා මල් පියලි බිම හලන
මොහොතකිනි නිම වෙන්නෙ හුඟක් දුර ආ ගමන
ඔබත් ඔබෙ කට හඬත් විහිදෙන්නෙ නුදුරකින
එදත් ඔය මඟ නොවෙද පිය මැන්නෙ අප දෙදෙන

අදත් ඔබ එදා මෙන් නෙත් කොනින් හිනැහෙන්නෙ
එ මුත් නොකියන වදන් තොල් අතර නළියන්නෙ
සිතක් සිත පිරිමදින දිනක් නැහැ එලඹෙන්නෙ
යළිත් වෙන් වෙමු ඉතින් ඇයි තවත් ළතැවෙන්නෙ

වසත් සමයක මිහිර සිත ඇඳුනෙ සිහිනෙන්ය
තවත් දවසක එ හැම බිඳ වැටුණෙ හැබැහින්ය
මමත් හොඳ හැටි දනිමි සොයන දෑ හරසුන්ය
හෙටත් මට හිමි නොවන අතීතයෙ නටබුන්ය