සඳ මිනක ඇමිනී
රිදුම් දුන් පවනේ
සිහින් කෙඳිරිලි හඬට
රැහැයි හූ මිටිනේ

තුරු පතක මුදුනේ
හෙලූ ඇස කඳුලේ
වැටෙන දිය බිඳු ගසා
රෑ මලකි පිපුනේ

ඩැහැ ගන්න රිසිනේ
පොලව මත තදිනේ
ඇතිරු සෙවනැලි දඟව
දස අතට රැඟුමේ

කියඹු වැල් ලිහුනේ
කොපුල් මත එතුනේ
පාලු වුන පිල මතට
හාදකම් නොවුනේ

මතක දිග හැරුමේ
හලා හල විස නොවුනේ
මෙමට නුඹ මිස කෙනෙකු
වේද මේ අරනේ

වලාකුළු තුරුලේ
නොරිසි තරු වූවේ
නෝක්කඩු ගගනතට
සුසුම් බැනවැදුනේ