අදුන් තැවරූ දිගැටි නෙත් යුග මායාවකදෝ දැවටිලා....
නුරා කැල්මන් තබා සියොලග රැගුම් හද කුල්මත්වෙලා...
නොගැලපුම් මහ ගොඩක් මද්දේ අසම්මතයක පැටලිලා....
සයුරින් වෙන්වු දේශ දෙකක පෙම්වතුන් සිය ආදරෙන් මත්වෙලා....

ලිහිණියාගල කන්ද මුදුනේ දිලෙන ටජ්මහල මවුන්ටන් ලැව්නියා.....
යාකරන්නට තැනුව උමං ගෙය අඳුර මැකුවේ ලැව්නියා ....
රොඩී ගුබ්බෑයමේ එළඹි වසන්තේ සැබෑ දෙව්දුව ලැව්නියා .....
අමරණීය පෙම් කතාවක් ළඟ කදුලු හිමිකාරිය ඇයයි ලැව්නියා .....

ගෙවුනෙ සෘංගාර ප්‍රේම ජවනික පස් වසක රසම රස තැන් ලියා....
ගාලාගියේ එය සැවොම දන්නා රහසකියි සයුරු සතකටත් එහා....
කණකොකා ඉගි පෑවෙ ඒකයි මේට්ලන්ට අණ මව් රටට එනුකියා....
"තහනම් පෙමට" සමුදී නැව් නැග්ගෙ ඒකයි දුක සුසුමක ලියා...

සරා සදට පෙම් කවක් ලියූවට අමාවකලු සඳ සැගවිලා....
ගිරි කුලෙන් නුඹ පැනපු ශෝකෙට සයුරු රළ පෙල කැලබිලා....
එදත් අද වගෙ ශෝක ගීයක් වයන්නැති හද තලතලා....
ලොවීනා නුඹ බලා හිටියද එනතුරා ඔහු ගල්කිස්ස වෙරළට වෙලා....