මටසිලුටු සුමුදු මල් මකරන්ද විහිදුවා
රොන් කෙමිත් දඟ දමා හිත් උයන් සැරසුවා
සිරි යහනේ දෙපැත්තක යුග නෙතක් තෙත් වුණා
පිච්ච මල් සුවඳකින් හිස් තැනක් ඇති වුණා

ඉඳහිටක අරලියා සුවඳකුත් පැතිරුණා
පෑරැනත් හිතක තතු පෑල දොර ඉවසුවා
නෙත් දෑල පිරීගිය උණුහුමක් ගල් වුනා
බුදුන් ලඟ දණ නමා කුටුම්භය සැනහුවා

කටු ඇනුණු උර තලයේ රෝස සුවඳක් තබා
දුක කියු පපුතුරේ මල් සුවඳ පොබ කලා
දරු දුකින් බර වුනත් ගෑනු හිත ඉල්ලනා
ආදරය ගැන දන්න දුක් දරන පතිනි මා

හිර ගෙයක් නොවන්නට ගෙයි මිදුල සරසලා
කඳුළු එක්කහු කරන් නිදි යහන සැරසුවා
මල් සුවඳ මැකෙන්නට කමිස කර පිහිදලා
ඔබෙ සුවඳ ශේෂ කර සුදු කමිස හේදුවා