එදා විලසින් උදුල සඳවත ..
අදත් සිටියත් ඔබේ තනියට.

ළපළු පලු කඳු පතර යටදී ...
සිසිලසක් නොදැනීය ඒ ලෙස.

මුනිඳු පුද කළ නිසල නෙත්සර ..
ඔබේ සෙවනින් නොපෙනුනත් මට.

වෙසඟ අලුයම රඟා ගල්වා ..
තිබුණු විලවුන් දැනුණි ලාවට.

***************************************

සේරිවාණිජ අම්බපාලී ..
පරපුරෙන් විත් හැපෙන විට ගත.

බොහෝ විට හමුවෙනව වේ මැද ..
තවම තන්හා අතැර නෑ සිත.

දුමිඳු සිරකර සිටී ..කෙලෙසක ..
බවුන් වඩනුයෙ රන් වැටින් පිට.

රතී තවමත් කුහුල්වන් වූ ..
මියුල් නෙත් සර හෙළයි මා වෙත.


2025.04.27