අත්වාරුවක් නැතිමුත්
සුන්දරය හිමය
ඈතින් පෙනෙන මළුවට
දුර නැහැ කියයි යන අය

පෙර මෙන්ම අදත්
අනුන් බර කරට අරගෙන
පාරමී පුරනවා අත්වැට
හංගමින් කිරි කිරි හඬ

ඉහළ යන හැම පියවරට ම
රිදුම් දෙන කොන්දට
මීදුමත් කැටි කරන්
පත්තු බඳිනවා සීතල

ඉර සේවය අහවරව
ගෙවෙද්දී හොරා කිහිපයක්
ඉහළ ගියවුන් එකා දෙන්නා
නැවත ආපසු එත

හංගගෙන සුසුමක්

හිතේ නොපෙනෙන කොනක
හැරෙමි තනිකර, මෙතෙක් තනි රැකි
හෙලෙන් පහළට පනින කළු ගඟ