රිදුන හදවත් වේදනා දෙස නොබල පෙම්කවි ගොතානම්
දුකින් පීඩිත මුහණු දැක දැක සොමි සඳට පද බඳීනම්
නෙතක කඳුලක වේදනා දැන පින්නෙ තෙතගුණ කියානම්
කුමට සරසවි වරම් ලැබ මා හොඳයි මට නොලැබුණානම්

කිරිබිඳක්වී හඬන බිළිඳෙකු මුවේ රැඳවෙනු නොහේනම්
දැවෙන සාගිණි නිවා දරුවකු කුසට බත් පිඩ නොවේනම්
ගල් බොරළු ඇනි සිඟිති දෙපයක වහන්වී සුව නොදේනම්
කුමට මගෙ කවි අකුරු පමණයි හොඳයි ඒ නොලියුනානම්

තැලෙන මිණිසුන් තව පෙලද්දී දේව පැසසුම් ලියමිනම්
දුකින් පීඩිත ගැහැණු මැද හිඳ සුරඟනන් හැඩ වනමිනම්
මිණීමරනා ලොවක වසමින් සුරලොවෙහි තතු මවමිනම්
හදවතේ කටුවක්ව කුමටද කිණිසක්ව නොඇනුනාම්

මෙහෙවරක් නැති හෑලි ලියමින් කවි ලියමි යැයි සිතම්නම්
ලොවට යහපත නොව සම්මාන මට නම්බු නාමා පතමිනම්
මෙන්න පන්හිඳ අරන් දකුණට උල් කරන් උල මදියිනම්
සරසවිය ඇන මරන් කවිසිත පැතුම ඉටු නොමවුණානම්