විහිදින තඹරු පවනැල් දිය රැල් අතර
සැඟවිය කලල් නොඇලිය කිසිවිට සතර
සිනැහිය දසත ගවසා සුසුවඳ පවර
දනිහිද නොබැඳියෙකි දියමල වුව තවර

එසමම සුවඳ වූ තැන් ලකඹර මහරූ
පරගැති සිතින් නැත කිලිටෙක වැද ගොහොරූ
නුවණෙකි මහා කතුවරයක බැඳ පවුරූ
උතුමෙකි සේකරය සිව් හෙළ මත කිවිරූ

කවකිය නිසඳැසය මොනවට වැනූ තොමෝ
මවකිය මහිය ගුණ ගයනා මහරු තොමෝ
වහරකි හෙළය හසලම බස ප්‍රගුණ තොමෝ
වුවනකි දැයට නිම නොවනා දිවිය තොමෝ

දැහැමිය සරල දුටු අකුරේ සරුසාර
පිහිනිය සිඳුව පරතෙර දිටි කවිවාර
සිහිනය නොවේ ඉහළට යන පිරිවාර
මහගම ගියේ ගැමිකම හැර මොනපාර

උපතකි හෙළට එය පරවූයේ කොහොම
සැපතකි වහර පිනනා ගුණ කඳ බොහොම
විපතකි කයේ ආයුෂ මිස නම එහෙම
සුවඳකි සඳා අමරම සේකර මෙහෙම


14-01-2025