තරු නිදන රෑ අඳුර
උරදරා ගෙට වඩින
සඳවතට එළිය දෙන දිනිඳුන්
පියාණෙනි දිවි අඹර
සැඩ කිරණ මුවා කළ
නැගී අවුකන සමිඳු විලසින්

දරු සෙනේ රන් කරඬු
දිවිතුරා හිසින් ගෙන
පෙරහැරේ වඩින ඇත් රජුනේ
නොහැරුණත් ලේ කිරට
හැලූ දහදිය සයුර
මදිද බුදුවන්න ඔබ මතු භවේ

හදේ ලෙන්දොර බින්ද
දූ පුතුන් එනතුරා
ඉදිකඩේ රැදුන සිහරජුනේ
ලොව්තුරා සුව පතා
සසර බැමි බිඳින දා
රහල් පුතු වෙමි ඔබගෙ සෙවනේ