බදාගෙන විඳ විඳා සෝ තැවුල් රාශියක්
මුදාගෙන යනු බැරිව ඉඳීමම ශෝකයක්
හලාගෙන පත් බිමට නැතිව කිසි ලෝබයක්
සිනාවෙන තුරු හිසක් කියන්නෙම පාඩමක්

දමා ගොස් අතීතයෙ මතක බර ඉඳුරාම
විදා අතු රටාවට එන්න පෙර දළු බෝම
මහා තුරු නිල් ගගන වැළඳගෙනපා ප්‍රේම
ගයා සතුටින් නටයි කිසි දුකක් නැතිසේම

අතපසුව මග හැරණු දේ ගෙනාවද බියක්
නැවතුමක ළඟ ළඟම තිබිය හැක නව මගක්
හිම සිසිල විදෝගෙන ඉන්න නග්නම ගසක්
කියන්නෙම ඉවසුමක අගය එන තුරු හෙටක්

පවන් රළ ගෙනයද්දි පත් එකින් එක දුරක
හිමින් ඒ ඉඩ ගනියි පොට්ටුවක් නව මලක
ලබන්නෙම නොයෙක් සම නොවැරදි හැම වසක
කියන්නට කතාවක් ඇති නිසයි හැම ගසක

Photo credit; Fabrice Villard